Στο παλιό μου σπίτι υπήρχαν κάτι εικόνες αγίων στους τοίχους κρεμασμένες ήδη από την εποχή πριν παντρευτώ. Η μαμά μου είπε πως για το καλό πρέπει να μείνουν εκεί κι εκεί έμειναν ως τη στιγμή που μετακόμισα σε άλλο σπίτι, δεκαεπτά χρόνια μετά το γάμο μου. Προστάτες αγίους δεν είχα, ούτε ένιωσα την ανάγκη ποτέ να φτιάξω εικονοστάσι με καντήλι. Πολλές φορές δεν καταλάβαινα κάτι ηλεκτρικά καντήλια που έβλεπα στην αγορά.

Τέσπα...

Τελευταία που ασχολούμαι με το να διαβάζω για ζωγράφους και να βλέπω πίνακές τους, έχω διαπιστώσει πως με εκφράζουν κάποια θρησκευτικά θέματα κάποιων ζωγράφων. Ο καθένας έχει απεικονίσει με διαφορετικό τρόπο τα Θείο.

Ο Μυταράς άκουσα σε μια εκπομπή έχει τοιχογραφήσει ολόκληρο εκκλησάκι μιας περιοχής λίγο έξω από την Αθήνα με τη γνωστή τεχνική του....αυτή που τον χαραχτηρίζει τόσο έντονα. Όταν δεις μια φορά πίνακα του Μυταρά, μετά τον αναγνωρίζεις.

Κι έτσι μέστωσε μέσα μου η ιδέα (μιας κι έχω καταλήξει σε έναν δικό μου τρόπο πίστης πια) πως θα ήθελα να τοποθετήσω στο σπίτι μου κάποιες απεικονίσεις θρησκευτικών θεμάτων από ζωγράφους.

Χρόνια φύλαγα μια αφίσα από σκληρό χαρτί. Τον πίνακα spoliation του Θεοτοκόπουλου. Είχα αγοράσει κάποια βιβλία και η εκδοτική την πρόσφερε σα δώρο. Την τοποθέτησα κάπου, μετά κάπου αλλού, πρόσφατα θυμόμουν την τελευταία της θέση μετά τη μετακόμιση και τώρα που θέλω να την κορνιζάρω βγάζοντάς την στην επιφάνεια δεν τη βρίσκω.

Ας αναρτήσω εδώ τουλάχιστον τη φωτογραφία του πίνακα κι ας ελπίσω μετά την ηλεκτρονική ανάρτηση κι ένα γερό ψάξιμο κάποια στιγμή που θα μπορώ, πως θα βρω τη συγκεκριμένη αφίσα.