Ξανά μανά οι παλιοί ρυθμοί βγήκαν από το ντουλάπι, ξεσκονίστηκαν και φορέθηκαν πάνω μου, σαν ρούχο αγαπημένο που φρεσκαρίστηκε και ξανά χρησιμοποιείται με μεγάλη χαρά και ευχαρίστηση!
Ξανά το βήμα μου έγινε γοργό, το λεωφορείο μέσο που αντέχω, οι πολλές ώρες στη δουλειά ρουτίνα μου και η μουσική και ο κόσμος που μπαινοβγαίνει στο μαγαζί ευχάριστη νότα της καθημερινότητάς μου.
Η δουλειά πάλι από την αρχή, από το μηδέν, δε με νοιάζει αν είναι Σάββατο, Κυριακή, αργία, απόγευμα Δευτέρας ή Τετάρτης που κανονικά κλείνουν τα μαγαζιά, εγώ θέλω να είμαι συνέχεια εδώ!....
Συνήθισα τη βαβούρα του δρόμου, τον έντονο ήλιο, το απέναντι κτίριο σαν να υπήρχε πάντα στη ζωή μου....όλα εδώ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου