Περίπατος

Προσπαθώ να θυμηθώ πόσες φορές έχω πάει στο Λυκαβητό. Κάποιος θα έλεγε πως επειδή γεννήθηκα στην Αθήνα λογικά οι φορές πρέπει να είναι άπειρες αλλά εγώ θυμάμαι να είναι λίγες και κάπως σημαδιακές. Όπως ένα απόγευμα στη μέση του καλοκαιριού που έμοιαζε σαν απόδραση, να πίνω το ποτό μου κάτω από το εκκλησάκι, δίπλα στις φυλλωσιές, με ησυχία, δροσιά, απαλή μουσική και την πόλη στα πόδια μου. Θυμάμαι συναυλίες όπως αυτή με τη Nina Simone, τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα και κανα δυο άλλες. Θυμάμαι όταν πρωτοπήγαμε τα παιδιά εκεί, στην ηλικία που άρχιζαν να καταλαβαίνουν. (Ήταν η περίοδος που τα πηγαίναμε σε ότι αξιοσημείωτο υπήρχε στην πόλη μας) Μαζί με αυτές τις φορές κολλάει και μια δυσάρεστη. Μάλιστα το τοπίο συμφωνούσε μαζί μου. Έβρεχε παρόλο που ήταν άνοιξη και πήγα εκεί για δουλειά παρόλο που ήταν Σάββατο.
Πολύ πρόσφατα ψάχνοντας για ένα ευχάριστο μέρος για περπάτημα και αφού η παρέα μου αρνιόταν πεισματικά να πλησιάσει τον παραθαλάσσιο πεζόδρομο που λατρεύω να επισκέπτομαι αλλα και το δασάκι κοντά στο σπίτι μου, σκέφτηκα τον λόφο του Λυκαβητού. Και η αγαπημένη μου διαδρομή είναι από το πάρκινγκ του θεάτρου ως το εκκλησάκι. Μικρή απόσταση αλλά απότομη και κουραστική με τα γνωστά σκαλιά βέβαια. Απάνω πάντα κάποιος τουρίστας θα βολτάρει, κάποια ζευγαράκια θα κάθονται στην καφετέρια, κάποιοι θα χαζεύουν την πόλη που ενώ είναι ακριβώς από κάτω δείχνει μακρινή και βουβή. Εκεί πάνω έχει ησυχία και είναι ότι καλύτερο αν έχεις χρησιμοποιήσει τα σκαλιά σαν φυσικό stepper, να κάτσεις να απολαύσεις το αεράκι, να αναπνεύσεις βαθιά, να χαθεί το μάτι σου στην πόλη, σε μάκρος αλλά και σε γνωστά σημεία που πραγματικά φαίνονται καλύτερα από ψηλά. Κατεβαίνοντας τράβηξα φωτογραφίες και μετά περπάτησα στο δρόμο που βγάζει στην πίσω πλευρά του θεάτρου. Παρατηρούσα τα πεύκα. Ήταν ασθενικά. Δεν ήταν τόσο παχιά ή πυκνά όπως βλέπεις σε κανονικά δάση, ούτε τόσο πράσινα, αλλά σε όλο το λόφο ήταν όλα μαζί έτσι ομοιόμορφα και συνέθεταν ένα δάσος πάνω από το κέντρο, το αγαπητό αλλά άσχημο κέντρο της πόλης μας, κι αυτό είναι πολύ σημαντικό.
Διάφορα φυτά στο δασάκι γύρω από το λόφο


Τα αδύνατα δεντράκια




Οι κάκτοι που πληγώναμε