γιατί οτιδήποτε είναι πολυτιμότερο όταν το έχεις ανάγκη

Πόσο τυχαία ή οργανωμένα από το υποσυνείδητο μπορεί να είναι όλα στη ζωή? Καιρό τώρα, διανύοντας τα χρόνια της 'κρίσης' αναθεωρώ και ψάχνω αξίες να κρατηθώ, προσπαθώ να νιώσω την ευθύνη και να κάνω ότι περνά από το χέρι μου για το καλύτερο. Κάθε κουβέντα που με ενθαρρύνει πέφτει σαν βάλσαμο στις πληγές, αυτές που έχουμε όλοι πια, αναπόφευκτα κι εγώ...κάθε καλό παράδειγμα που βλέπω μου δίνει δύναμη να συνεχίσω, κάθε μυαλωμένη κουβέντα με κάνει να ελπίζω. Μα τυχαία σήμερα, το καλύτερο βάλσαμο έπεσε στα χέρια μου. Είναι ένα βιβλίο. Από αυτά που έπρεπε εδώ και αιώνες στη ζωή μου να ήξερα, να διάβαζα, να είχα λατρέψει. Δεν πειράζει! η λαχτάρα της ανακάλυψης έστω και αργά είναι αυτή που σε κάνει να νιώθεις πως κάθε μέρα που ζεις είναι πολύτιμη, πως όσο ζεις μαθαίνεις κι αυτό είναι που σε κάνει άπληστο με το χρόνο. Το βιβλίο αυτό είναι το ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΧΩΡΙΣ ΟΝΟΜΑ της Πηνελόπης Δέλτα. Κι εδώ φτάνω στο σημείο να αιτιολογήσω την αρχική μου άποψη πως η τύχη αιωρείται ή προκαλείται? Διότι αυτό το βιβλίο δεν είναι ένα παιδικό βιβλίο όπως φαίνεται (πάντα υπάρχει χρόνος για όμορφα παιδικά χρόνια), αλλά ένα συμβολικό ανάγνωσμα που όλοι πρέπει να ανατρέξουμε σε αυτό, αυτή τη στιγμή, ζώντας αυτές τις καταστάσεις. Κάθε του λέξη θα ανάψει μια σπίθα δύναμης μέσα μας, όσο κι αν ακούγεται ρομαντικό. Προς το παρόν παρακολουθώ το ξεπεσμένο βασίλειο με το φιλότιμο πριγκιπόπουλο που ανακαλύπτει χαμένες αξίες και μελανά σημεία του τόπου του...τρέχω να συνεχίσω την ανάγνωση!