Παραμονή πρωτοχρονιάς λοιπόν! πάντα θα έχω την ανάγκη στα γρήγορα να σκεφτώ, να γράψω. Η κάθε παραμονή πάντα βγάζει μια περίεργη ηρεμία όπως όλες οι σημαντικές μέρες, αυτές που εμείς θέλουμε να είναι σημαντικές και τις ακολουθούμε με όλα τα τελετουργικά που επιλέγει ο καθένας. Παραμονή, μουντή λίγο πριν, λίγο μετά, αλλά με ένα πανέμορφο φως στα ενδιάμεσα κι ένα ουράνιο τόξο, χάρμα οφθαλμών, κάτι σαν δώρο, σαν μήνυμα αισιοδοξίας, σαν όμορφο κλείσιμο μιας δύσκολης χρονιάς. Ουράνιο χαμόγελο που με αισιοδοξία παραδίδεται σιγά σιγά στην αγκαλιά του 2013 που ανοίγει σε λίγο.
Το 2012 φεύγει λοιπόν, το δύσκολο 2012 όπως ακούω να λένε, μα για μένα δεν έπαψε από την αρχή να είναι μια 'κλασική' χρονιά με τις δυσκολίες της αλλά και με τα δώρα της, τις χαρές της, τις καινούριες εμπειρίες, τις όμορφες και περίεργες στιγμές της. Καμιά στιγμή δεν θα την πω άσχημη μιας κι έχει ξεπεραστεί...το 'περίεργη' αρκεί.
Και μιας και είπα για τελετουργικά πιο πάνω, μοιάζει καθιερωμένο το αγνάντεμα στα ανατολικά από τη βεράντα μου κάθε τέτοια μέρα λίγο πριν το σούρουπο. Θέλω να κοιτάω εκεί που ανατέλλει ο ήλιος κάθε πρωί, εκεί που περνάει κάθε πανσέληνος για να με χαιρετήσει, εκεί που αεροπλάνα πάνε μπρος και πίσω μπαίνοντας ή βγαίνοντας στο αεροδρόμιο. Εκεί που τα σύννεφα τρέχουν κι εκεί που καμιά φορά είναι πιο στατικά σε χρώμα ροζ μοιάζοντας με πον πον.
Καλώς να έρθεις 2013, καλή χρονιά να έχουμε αγάπες μου μεγάλες, τρέχω να κάνω τα τελευταία ψώνια και να ετοιμάσω το σπίτι και τον εαυτό μου για εσάς και τον καινούριο χρόνο!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου