Μια μέρα λοιπόν που ήμουν στο μαγαζί, σκέφτηκα πως θέλω ένα βιβλίο κι ένα σημειωματάριο. Ευκαιρία να πάω στο βιβλιοπωλείο παραδίπλα, μιας και πολύς χρόνος δεν υπήρχε, ούτε όρεξη για περπάτημα. Κι έτσι γνώρισα ένα βιβλιοπωλείο χωρίς βιβλία. Πουλούσε χαρτική ύλη, κάποια σχολικά βοηθήματα και βιβλία για μαθήματα ξένων γλωσσών.
- "Δεν αγοράζει ο κόσμος βιβλία πιά...εεε;" τη ρωτάω
-"Όχι, αγοράζουν, αλλά από το public που έχει και προσφορές" απαντάει
Όντως σκέφτηκα, μα εγώ τώρα ήθελα ένα βιβλίο από εδώ, και όσες φορές έχω αγοράσει βιβλία από το public, άλλες τόσες ή και περισσότερες (σαφέστατα περισσότερες) έχω αγοράσει από μικρά όμορφα βιβλιοπωλεία. Κοίταγα για κάμποση ώρα μια σχεδόν άδεια βιβλιοθήκη-μόνο στο πάνω ράφι είχε κάποια παιδικά βιβλία, όσα ξέμειναν μάλλον από παλιά- και σκέφτηκα. Μα καλά! τόσο δύσκολο θα ήταν να γέμιζε με βιβλία αυτή η σχετικά μικρή για βιβλιοπωλείο βιβλιοθήκη; Θα μπορούσε να ήταν κάτι σαν τη προσωπική της βιβλιοθήκη, μια συλλογή βιβλίων που αγαπά, που ξεχωρίζει, που έχουν κάτι ιδιαίτερο γι αυτήν, που μπορεί περήφανα να προτείνει. Μόνο αυτό. Και πιστεύω πως αν γινόταν αυτό, η βιβλιοθήκη θα μεγάλωνε. Δεν είμαι ρομαντική, ούτε ξέχασα σε τι δύσκολους καιρούς ζούμε, αλλά δε θα ήταν ακατόρθωτο να υπάρχουν μερικά βιβλία στα ράφια φαντάζομαι.
Αυτά τα μικρά βιβλιοπωλεία έχουν τόσο όμορφη ατμόσφαιρα!
-"Μπορείτε να το παραγγείλετε" μου λέει
-"Τέλεια" απαντάω
-"Ποιο θέλετε;"
-"Της Δημουλά το..." , κι εκεί με πιάνει το αλτσχάιμερ και ξεχνάω τον τίτλο. "κάτι με ήχο είχε σχέση" συμπληρώνω..."για μπείτε μία στιγμή στο ίντερνετ, να δούμε τους τίτλους και θα το θυμηθώ αμέσως"
-"Θα μπω το βράδυ στο σπίτι, γιατί εδώ δεν έχω ίντερνετ, θα το εντοπίσω και θα το παραγγείλω" μου λέει.
-"Καλά, άσε κοπέλα μου, θα δω κι εγώ και θα σου πω, δώσε μου τώρα δυο σημειωματάρια και το τηλέφωνό σου"
Πλήρωσα, χαιρέτησα, έφυγα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου