Οκ....Δεν είχα νιώσει ποτέ αυτό που λέμε ασφάλεια. Το άντεξα. Προσπάθησα να χτίσω αυτό που τόσο ποθούσα. Αλλά η μετάβαση θέλει τον αναλογικό της χρόνο να μεστώσει για να νιώσεις αυτό που έχεις κάνει, εκεί που έχεις φτάσει.
Τώρα δεν με νοιάζουν και πολλά. Κοιτάω πίσω και θυμάμαι όλο αυτό τον ίλλιγγο που με τράβαγε στο γκρεμό και μοιάζει με εφιάλτης. Με κακό όνειρο που τέλειωσε. Ξύπνησα και είμαι ασφαλής στο κρεβάτι μου. Και μάλλον δε με νοιάζει πια τίποτα άλλο.
