Η σκέψη μου δουλεύει πάλι ασταμάτητα και τα όνειρά μου έχουν γίνει περίεργα, εξωτικά, λίγο μπερδεμένα, ευτυχώς ελάχιστα φοβικά.
Έχω αγχωθεί και μικρές φοβίες έχουν στήσει χορό γύρω από το στομάχι μου. Τα νεύρα μου κάποιες στιγμές γίνονται κορδέλες αλλά ευτυχώς προσπαθώ να ελέγξω και νομίζω τα καταφέρνω.
Το κρύο σήμερα αρκετά αναζωογονητικό και σοκαριστικό συνάμα, έφερνε προς το απόγευμα δόσεις λίγδας που καιγόταν...ωραία τσικνοπέμπτη έφτασε πάλι.
Η μέρα μου δώρισε πέντε λεπτά συγκλονιστικού ουρανού με ένα χρώμα απερίγραπτο και ορδές πουλιών που έφευγαν άρον-άρον.
Το βραδάκι πάλι η ίδια φόρτιση, το ίδιο σαράκι. Επίλογος η αναζήτηση της μοναξιάς, της σιωπής.....
Αυτά τα ολίγα.
