Και ναι, φτάνει το τέλος του 2013. Κι εγώ πάντα εδώ γράφω τα καθέκαστα με το δικό μου τρόπο. Λοιπόν! το 2013 ήταν πολύ δύσκολη αλλά και πολύ σημαντική χρονιά. Ήταν αξιοθαύμαστος ο τρόπος που παρατηρούσα τον εαυτό μου να χάνει τις δυνάμεις του και ταυτόχρονα να βαράω γροθιά στο μαχαίρι μη θέλοντας να το παραδεχτώ. Ένα απλό θεματάκι που τακτοποιήθηκε με τυρρανούσε καιρό κι έπρεπε να φτάσω στον πάτο του βαρελιού για να κάνω αυτό που πρέπει. Μέχρι τότε, έκανα μαθήματα oriental, ασχολιόμουν με το μακιγιάζ και τα καλλυντικά, έβλεπα πολύ sex and the city, και προσπαθούσα να περνάω όμορφα με το να χαίρομαι πχ το καρναβάλι όταν ήρθε, με τα ψώνια, με πολλά βιβλία κλπ. Και μια μέρα απλά ένιωσα πως είναι η τελευταία μου μέρα στον πλανήτη και πήγα στο γιατρό. Και ευτυχώς ήταν μόνο μια τεράστια έλλειψη σιδήρου. Κι αφού έγινα τούρμπο σιγά σιγά κατα το καλοκαίρι, τακτοποίησα διάφορες εκκρεμμότητες και άντεξα να κάνω διάφορες δουλειές που είχα αφήσει στην άκρη για καιρό. Μαζί με όλα αυτά ξεκίνησε να υλοποιείται ένα μεγάλο μου όνειρο, το οποίο βρίσκεται ακόμη στα μισά περίπου μέχρι να ολοκληρωθεί κι ελπίζω να το αναφέρω στην επόμενη ανασκόπηση του χρόνου να είμαστε καλά! τη χρονιά που πέρασε λοιπόν κάποιο μικρό ζουζουνάκι βγήκε απ' το καβούκι του και είπε να κάνει πολλά πράγματα που αφορούσαν το πνεύμα, την ύλη, την εργασία, την ανεξαρτητοποίηση κι εγώ είμαι πολύ χαρούμενη γι αυτό. Ένα ένα τα ζουζουνάκια προχωράνε. Μέσα στη χρονιά έγιναν ξεσκαρταρίσματα... και γι αυτό χαίρομαι ιδιαίτερα! κάποιοι έφυγαν κι ας πάνε στο καλό τους μαζί με τη μαλακία τους και κάποιοι ήρθαν φέρνοντας ένα ανάλαφρο αεράκι μαζί τους, μια θαλασσινή αύρα. Πολλά και διάφορα λοιπόν, μικρά και μεγάλα, μέσα στον καθημερινό αγώνα για επιβίωση, σε αντίξοες συνθήκες και με μια μεγάλη ανασφάλεια στο σκηνικό. Αλλά αυτό δεν είναι δική μου αποκλειστικότητα. Είναι το σημείο αναφοράς ενός λαού που προσπαθεί να καταλάβει τι συμβαίνει.
Μέσα σε αυτό το σκηνικό λοιπόν η Αμαλία αγάπησε ακόμη περισσότερο τον Βασίλη, τον περιποιήθηκε περισσότερο και του έδωσε κουράγιο, κι έτσι τώρα νιώθει περήφανη που αυτός χαμογελάει συχνότερα, νιώθει πιο δυνατός και είναι έστω και λίγο πιο αισιόδοξος. Γιατί σημασία δεν έχει να χάνεις αλλά να έχεις δύναμη να παλεύεις. Αν έχεις δύναμη να παλεύεις μια μέρα όλα μπορεί να τα καταφέρεις.
