Εύθραυστα τα πάντα γύρω μας...

Όνειρο ήτανε

Ξύπνησα πριν λίγα λεπτά από ένα έντονο όνειρο. Ήμουνα λέει άγγελος και σας προστάτευα όλους. Ήμουν το άγρυπνο μάτι πάνω από τα κεφάλια σας, η σκιά που περιφερόταν γύρω σας ήσυχα, κάτι σα φρουρός και επιβλέπων. Είδα να γίνεται κάτι πίσω από την πλάτη σου, κάτι που φοβήθηκα μήπως και σε πληγώσει. Ήθελα να σου το πω μα δεν υπήρχε κάποιος κώδικας επικοινωνίας μεταξύ μας, κάτι που να κάνει εφικτή την ανταλλαγή πληροφοριών. Εκεί ήταν το φόρτε του ονείρου μου, άρχισα να γίνομαι ανήσυχη, να περνάνε σκέψεις από το μυαλό μου, να ξεπηδάνε τα συναισθήματα. Και άρχισα σιγά σιγά να ξυπνάω. Σιγά-σιγά όμως. Δεν πετάχτηκα απότομα αυτή τη φορά, ο ύπνος πέρασε σε ένα ενδιάμεσο στάδιο, μισό ξύπνια, μισό κοιμισμένη. Σε εκείνο το σημείο άρχισα να καθησυχάζω τον εαυτό μου πως όλα είναι καλά, όλα θα τα προσέχω εγώ κι ας μην μπορώ να επέμβω. Το οτι γνωρίζω την αλήθεια είναι σκληρό μερικές φορές αλλά το οτι πιστεύω σε σένα με όλη μου την ψυχή είναι αρκετό για να είμαι σίγουρη πως όλα θα γίνουν με τον πιο σωστό τρόπο.