Σήμερα είναι κυριακή....ακόμη! Και δεν νιώθω το γελοίο συναίσθημα της κυριακής....ευτυχώς.
Και δε νιώθω τύψεις επίσης γι αυτή τη γλυκιά χαλάρωση και ξεκούραση που απόλαυσα κατα τη διάρκεια της μέρας.
Μετά από δυο τουλάχιστον χρόνια χόρτασα ύπνο μέχρι τις μιάμιση το μεσημέρι. Βαρύς αλλά αναζωογονητικός ύπνος που τον είχα ανάγκη, που μου δώρισε την πρωινή όψη που για καιρό είχα χάσει και ξεχάσει.
Το ταξίδι στο παρελθόν συνεχίστηκε σα σήριαλ καθημερινό μέσω των φωτογραφιών που συνέχισα να μετατρέπω και να αρχειοθετώ, λίγο μετά τον καφέ που είχε παγώσει...
Το φαγητό καθυστέρησε κι αυτό με τη σειρά του αλλά υπέροχο στην απλότητά του. Λίγο κρασί παγωμένο, μυρωδιές φρούτων και γέλια....
Τώρα γράφω χωρίς να προσέχω ιδιαίτερα την ταινία στην ετ, αλλά οι αργοί ρυθμοί της, οι εικόνες και οι ήχοι της με έχουν ηρεμήσει ακόμη πιο πολύ.
Μου θύμισε πως πρέπει να συλλέξω ήχους άπ'οτιδήποτε αγαπώ....ήχους του κύματος, του νερού γενικότερα, του ανέμου, των εντόμων του καλοκαιριού, των πουλιών...ή καλύτερα να πάω να τους βρω!
