Το πάω καλά....όσους είναι βλαπτικοί και ανούσιοι τους έχω απ' όξω....μα πρέπει πια να τους βγάλω κι από μέσα μου μαζί με όσα συνέβησαν. Τις μέρες αυτές αναλογιζόμαστε όλοι τον προσσωπικό μας γολγοθά. Διάβασα κείμενο κάποιου blogger και ήταν σα να διάβαζα το δικό μου εσωτερικό ζόρι.
Νιώθω πως πρέπει να γίνω απόλυτη και θα γίνω....με ερεθίζει άσχημα ακόμη και η υποψία ανθρώπων που αν και απόντες, θυμούνται, όταν πρέπει για την προσωπική τους ικανοποίηση, να χώσουν τη μύτη τους στις ζωές των άλλων. ΟΧΙ....σαν της 28ης....μάθε νέα από τη Σκορδά, η δική μου ζωή δε σε αφορά και δε θα κρατήσω ούτε την τυπική σχέση μαζί σου τη στιγμή που έχεις αυτή τη νοοτροπία. Κράτα τη ζωή σου και τα προσωπικά σου θέματα. Διαφύλαξέ τα επίσης. Αν όμως σε πιάσει το ανικανοποίητο ή η περιέργεια που κληρονόμησες και δε λες να τινάξεις από πάνω σου....ΘΥΜΗΣΟΥ! Όπως κρατάς τα δικά σου, κράτα και τη φόρα να σκαλίσεις και να αναμοχλεύσεις την ιδιωτική ζωή του άλλου...
Πάντα υπάρχουν ενδιάμεσα άτομα που μας συνδέουν και όλοι γνωρίζουμε πως τίποτα δε μένει κρυφό. Ίσως δε χρειάζεται κιόλας αν είμαστε ξεκάθαροι και αποφασισμένοι για το τι δρόμο θέλουμε να ακολουθήσουμε. Κι αν αδιαφορείς και το δείχνεις πως δε σε νοιάζει αν ζει ή πέθανε ο άλλος, δε χρειάζεται να ξεψαχνίζεις τους ενδιάμεσους. Και πριν μπεις στα ενδότερα θυμήσου. Υπάρχει μια ανθρώπινη ερώτηση που προηγείται όλων των άλλων. Τι κάνει ο τάδε....είναι καλά; Άντε στο καλό πια....χρονιάρες μέρες....
