Μπαζάρ εδώ, μπαζάρ εκεί, μπαζάρ και
παραπέρα. Είναι απίστευτα τα μπαζάρ που λαμβάνουν χώρα παντού. Μικρά, μεγάλα,
επίσημα, ανεπίσημα, με αιτία, χωρίς αιτία. Δε βαριέσαι! σκεφτόμουν τις
προάλλες. Ας ήταν τα μπαζάρ το μόνο πρόβλημα, που δεν είναι δηλαδή πρόβλημα, η
προσπάθεια να δραστηριοποιηθεί ο κόσμος επιστρατεύοντας τις δυνάμεις του για να
αντιμετωπίσει την κρίση και τα οικονομικά του προβλήματα.
Δεν έχει τύχει να πάω και σε πολλά μπαζάρ
για να παραπονιέμαι και τόσο, έχω προσκληθεί σε αρκετά βέβαια, γνωστών και
αγνώστων, όποιος έχει facebook (ποιος δεν έχει θα μου πεις) με
καταλαβαίνει.
Τυχαία χτες πήγα σε ένα μπαζάρ,
"παζάρι βιβλίου" το λένε και λαμβάνει χώρα σε μεγάλο εμπορικό κέντρο
κοντά στην περιοχή που ζω. Καλοδιαφημισμένο ΚΑΙ μέσω f/b. Πολλοί
εκδότες και χιλιάδες βιβλία σε μια τεράστια τέντα που έχει στηθεί, χρειάστηκε
δυο ώρες για να δούμε όλη την έκθεση,
στα γρήγορα θα έλεγα, αν ήταν σε αργό ρυθμό μπορεί να κάναμε τουλάχιστον μια ώρα παραπάνω.
Πολλοί αξιόλογοι συγγραφείς έλειπαν ή δεν
τους πήρε το μάτι μου μέσα στη βιβλιοθάλασσα που κολυμπούσα και μου φάνηκε -αν
και αυτό δεν είναι κακό- πως τα περισσότερα ήταν παλιές εκδόσεις και όχι τα
κορυφαία των εκδόσεων. Οι τιμές κάπως καλές, όχι όσο διαφήμιζαν, πχ δεν είδα
κανένα βιβλίο στα 0.50 λεπτά όπως έλεγαν. Τα πιο μικρά βιβλιαράκια ξεκίναγαν
από ένα ή ενάμισυ ευρώ.
Παρόλα αυτά υπήρξαν σημεία και στιγμές που ο καθένας
από εμάς βρήκε τον προσωπικό του παράδεισο. Αρχικά εγώ και ο Β κολλήσαμε στα comics της ars longa, βρήκαμε δυο αγαπημένα μας που είχαμε χάσει: το «οικογένεια μπιντοσόν πάει διακοπές» και «το μεγάλο ρεμάλι». Η Γ χάθηκε
στις παιδικές εκδόσεις με εικονογραφήσεις, τομέα που θέλει να ακολουθήσει, στα art books, και σε κάποια ιστορικά βιβλία. Και κοιτάγαμε, κοιτάγαμε και δε νιώθαμε
καθόλου την κούραση που μαζευόταν. Φτάνοντας στο τέλος του ενός διαδρόμου εγώ βρήκα
μια άλλη μου αγάπη, τον Γρηγόρη Ξενόπουλο. Κοίταγα να ξεχωρίσω ποιους τίτλους
θα πάρω όταν η Γ μου έδειξε ένα πακετάκι που περιείχε δεκατέσσερα booklets του ίδιου αγαπημένου μου συγγραφέα σε δελεαστική τιμή, οπότε περιχαρής
βούτηξα το πακέτο και μαζί με τα comics συνέχισα την αναζήτηση. Ο Β έμεινε πίσω
και φαινόταν πλήρως απορροφημένος. Του φώναξα κάποια στιγμή να επισπεύσει γιατί
η έκθεση έκλεινε και ήρθε λέγοντας πως είδε πολλά ενδιαφέροντα βιβλία, τον
δυσκόλεψε όμως το ότι έπρεπε να διαλέξει ποια θα πάρει και ποια θα αφήσει.
Μάλλον ήθελε κι άλλο χρόνο στην έκθεση ή βοήθεια στην επιλογή...
Και βγήκαμε έξω κρατώντας δυο τσάντες
γεμάτες βιβλία, με μια αίσθηση σα να είμαστε μικρά παιδιά που μόλις βγήκαν από κατάστημα
παιχνιδιών. Δεν ξέρω πως έγινε αυτό. Και η βραδιά ήταν γλυκιά, πολύ γλυκιά!
