Και το 2012 είναι μόνο στα μισά. Αλλά τι σημασία έχουν τα νούμερα, ποιος μήνας είναι, πόσο διαρκεί μια μέρα, ένας χρόνος. Άντε να περάσει λέμε. Θα περάσει, δεν είναι θέμα, έστω κι αν το απολαύσουμε όσο ένα δροσερό ποτήρι…άμμο.
Έντονα όλα μέχρι τώρα, στο κόκκινο. Και μ’αρέσει το κόκκινο. Έτσι τα θέλω όλα, να μην νιώθω τελματωμένη, να φτάνουν όλα στο όριο και στο τσακ, να μην προλαβαίνω να ανασάνω, να μοιάζουν όλα με σκυταλοδρομία. Είναι πιο δραματικό ρε παιδί μου, πιο θεατράλε, πιο…ΠΙΟ!!! ξεφεύγει από τα τετριμμένα, τα καθημερινά. Και ναι, έστω και αργά αποφάσισα να αποκτήσω χιούμορ….
Σήμερα είμαι χαλαρή και θέλω να γράψω. Εννοείται όχι αυτά που συμβαίνουν αλλά αυτά που αποπνέουν αυτά που συμβαίνουν ή συνέβησαν. Όταν όλα είναι πολύ καλά στη ζωή μου ή και το αντίθετο δεν θέλω να γράφω. Γράφω σε ενδιάμεσες ήρεμες καταστάσεις.
Λοιπόν το σιγούρεψα. Ο Μάϊος δεν είναι για τους απλούς θνητούς. Είναι πιο royal μήνας, κι από τότε που εγώ αποφάσισα να είμαι παιδί του λαού, δεν μου ταιριάζει. Τώρα που μπήκε ο Ιούνιος (και από την τσαντίλα μου ούτε ‘καλό μήνα’ δεν είπα), μπορώ να τα πω, θέλω να τα πω.
Και τιμήθηκα, και επιβεβαιώθηκα, και κουράστηκα, και φοβήθηκα. Και τίποτα από αυτά δεν αφορούσε σε ένα πράγμα μόνο. Πολύ δύσκολος μήνας και μέσα στην μπόρα που έφερε δεν κατάφερα να γιορτάσω την επέτειο του γάμου μου. Πραγματικά θα μπορούσε να χρειαστεί ένας ολόκληρος χρόνος για όλα αυτά που στριμώχθηκαν σε αυτόν το Μάη. Τώρα το συνειδητοποιώ.
Την Τρίτη που πέρασε είχα μια όμορφη εμπειρία που με έκανε και αναθεώρησα πολλές απόψεις και ιδέες και αναγνώρισα έστω και αργά ένα μικρό μου λάθος. Πήγα στη σχολή της Νένας μου και είδα πως είναι όλα καλά, πως το θέλει, πως το στηρίζει, πως αξίζει τον κόπο και την προσπάθεια. Είχα κολλήσει με τα δικά μου, και με το τ.ε.ι που μπήκε, και ΔΕΝ στάθηκα στο πλάι της όσο έπρεπε. Δεν είχα πάει καν να δω που βρίσκεται, να δω τι κάνουν, το υποβίβαζα λίγο και προσπαθούσα να την αποτρέψω να συνεχίσει. Τέλος πάντων, η μικρή διαδρομή μέχρι εκεί και οι ώρες που πέρασα στο χώρο αυτό με έκαναν έστω και αργά να καταλάβω. Και θα κάνω ότι πρέπει για να πάνε όλα όπως πρέπει.
Ο έντονος Μάιος λοιπόν, με απορρόφησε τόσο πολύ με άσχετα και διάφορα περίεργα, είπαμε θεατράλε καταστάσεις, ώστε όλες οι δουλειές του σπιτιού και ιδιαίτερα οι εποχιακές έμειναν πίσω. Πώς θα μπορούσε άλλωστε…
Γι αυτό λοιπόν, καλοί μου καθαριστές χαλιών, καλά μου καθαριστήρια, καλές μου μπανιέρες στο εξοχικό της μαμάς, βάλτε τα δυνατά σας να καθαρίσουμε και να νιώσουμε πιο όμορφα…άντε να δούμε!
