Έρχονται Χριστούγεννα, μα πριν λίγες ημέρες κιόλας η εποχή έμοιαζε με καλοκαίρι. Δεν έχουν αλλάξει τελευταία οι εποχές όπως λένε. Θυμάμαι στην παιδική μου ηλικία έναν παρόμοιο χειμώνα. Μια υπέροχη ημέρα, ηλιόλουστη, σχεδόν ανοιξιάτικη, κι ας ήταν παραμονή των Χριστουγέννων. Ήμουν μικρούλα,στις πρώτες τάξεις του δημοτικού και είχα ξεκινήσει από το πρωί να πηγαίνω από πόρτα σε πόρτα για να πω τα κάλαντα. Σίγουρα μαζί με κάποια φίλη μου, στην πορεία ίσως και μόνη μου. Σε μια όμορφη γειτονιά με μονοκατοικίες και κήπους. Στους περισσότερους από αυτούς υπήρχαν τριανταφυλλιές σε όλα τα χρώματα, βοκαμβίλιες και ελιές μπροστά στα πεζοδρόμια. Οι πόρτες σχεδόν πάντα ανοικτές, σου έλεγαν "να τα πείτεε", πριν ακόμη προλάβεις να χτυπήσεις το κουδούνι ή να τους ρωτήσεις..."Καλήν ημέρα άρχοντες..." λέγαμε κλπ κλπ...
Κάποια στιγμή κατά το μεσημέρι μια γλυκιά κούραση απλώθηκε στο παιδικό μου σώμα, και το πουγκί που κουβαλούσα είχε γεμίσει χρήματα. Πόσο χαρούμενη ήμουν. Αποφάσισα να γυρίσω προς το σπίτι, όταν στα μισά του δρόμου είδα τη μαμά να έρχεται, ντυμένη ανάλαφρα, καθώς πραγματικά ακόμη η λιακάδα ζέσταινε τα πάντα, όμορφη, περιποιημένη, με τα τακουνια της, ήρεμη, και με μια απαλά φευγάτη έκφραση σα να ήθελε να απολαύσει τη στιγμή.
Έτρεξα με λαχτάρα κατα πάνω της, γλυκιά έκπληξη από τις λίγες, η μαμά σπάνια τα έκανε αυτά. Λίγος κόσμος ακόμη στην περιοχή μας τότε, ένα γύρο να έκανες για να ψάξεις κάποιον, ήταν πολύ πιθανόν να τον βρεις. Βγήκε να με βρει, και με πήρε να πάμε στη μεγάλη πλατεία κοντά στην εκκλησία.
Πριν φτάσουμε εκεί, περάσαμε μπροστά από το βιβλιοπωλείο κοντά στο σχολείο. Το βιβλιοπωλείο αυτό ήταν το αγαπημένο μαγαζί των παιδιών τότε. Κάθε βιβλιοπωλείο. Για τα βιβλία με εικόνες, για τα μπλοκ ζωγραφικής και τις μπογιές, τα μυθιστορήματα, τα όμορφα μολύβια και άλλα τόσα.
"Θέλω να πάρω παραμύθια μαμά, με τα χρήματα που έβγαλα από τα κάλαντα" ... Μπήκαμε και ούτε θυμάμαι πόσα παραμύθια πήρα. Η επόμενη σκηνή που θυμάμαι είναι ένα παγκάκι σε μια πλατεία με μπόλικο πράσινο, ήλιο και λίγους περαστικούς κι εμένα να ακούω τη μαμά μου να μου διαβάζει τα παραμύθια που μόλις είχα αγοράσει από το βιβλιοπωλείο.
Η αίσθηση που είχα μοιάζει πολύ με αυτήν της φωτογραφίας, κι ας ήμουν σε εξωτερικό χώρο
