Κρύο, τόσο κρύο, ένας χιονιάς περίεργος με αέρα που σακατεύει, κι ένα 'ψιλοκομμένο' χιόνι που ποτέ δεν στρώνει. Πάνω από τον πλανήτη μας λογικά κάποιος γιγάντιος τιτάνας εξασκείται με το σπαθί του και η λάμα κόβει το χιόνι σε ψιλά κομματάκια. Α ρε ψαλιδοχέρης που έχει ριζώσει στο μυαλό και πάει σύννεφο! The ψαλιδοχέρης goes cloud...
Έχω βγάλει το άχτι μου αυτές τις μέρες να επιτίθομαι στο σύζυγο και τα παιδιά με πρόφαση το κρύο. Τι σας αρέσει από τον χειμώνα πια? Που λυσσάτε όλοι το καλοκαίρι με τη ζέστη και λατρεύετε το χειμώνα? Σας αρέσει που πληρώνουμμε ένα κάρο χρήματα για να ζεσταθούμε και φοράμε πέντε στρώσεις ρούχα σε σημείο που πάμε μονοκόμματα σαν τα ρομπότ? Σας αρέσουν οι γλίστρες απ' τον παγετό που κάθεται και μετατρέπει τους δρόμους σε τσουλήθρες? Είμαι μια γκρινιάρα που το κρύο βγάζει τον πιο κακό μου εαυτό. Το είπα του Βασίλη, ζηλεύω τις αρκούδες που την 'πέφτουν' για ύπνο και λυπάμαι τον εαυτό μου που δεν αντέχει το κρύο και δεν ξέρω πώς θα επιβίωνα αν πχ ζούσα στη Φλώρινα που αυτή την περίοδο έχει -25, δεν συζητώ αν είχα γεννηθεί σε καμιά Φιλανδία. Τόσο ευάλλωτη λοιπόν? Το κρύο πρέπει να υπάρχει, το χιόνι, όλα σε μια ισορροπία, αλλά ας γινόμουν ξανά είκοσι, σίγουρα στις επιλογές μου θα έβαζα ένα μέρος με σταθερή θερμοκρασία 20 με 30 βαθμούς, άντε και να πιάνει καύσωνα...beach rules μου ταιριάζουν καλύτερα.
Θυμάμαι παλιότερα, με έπιανε μια μανία το καλοκαίρι και νοσταλγούσα το χειμώνα και τοπύμπαλιν. μετά αυτό πέρασε, τώρα δεν υπάρχει περίπτωση να νοσταλγήσω κανέναν χειμώνα μες το κατακαλόκαιρο αλλά τρελαίνομαι να σκέφτομαι το καλοκαίρι αυτές τις ψυχρές μέρες. Ό,τι πιο ακραίο μπορώ να φανταστώ, ζέστη, καυτή άμμο, ήλιο, ομπρέλες....ναι, μην συνεχίσω τη λίστα, είμαι παιδί του καλοκαιριού άλλωστε...
Είμαι στο μαγαζί κι όσο δεν στρώνει το χιόνι οι ρυθμοί της πόλης εξακολουθούν να είναι 'τρελοί', μάλιστα νιώθω τον κόσμο πιο τσιτωμένο, τα αυτοκίνητα πάνε σαν τρελά κι εγώ είμαι μουδιασμένη....Παγωμένες καλημερο-καλησπέρες!!!
