Έφυγε κι αυτό το Σαββατοκύριακο!!! Είναι λίγο πριν τα μεσάνυχτα κι εγώ είμαι πολύ κουρασμένη και νυσταγμένη. Το τελευταίο κρύωμα μου έχει αφήσει ένα σπαστικό συνάχι που μάλλον ενισχύθηκε από τη γύρη που αιωρούνταν σήμερα στο πάρκο της Αγίας Παρασκευής και το εισέπνευσα με το τουλούμι το απομεσήμερο που γευματίζαμε εκεί. Τα πεύκα στα πάνω σημεία είχαν κάτι σαν αραχνο-ύφαντα άσπρα μπαλάκια που διαλυόντουσαν αργά και σταθερά σε σκόνη με το παραμικρό αεράκι που φυσούσε. Δυστυχώς δεν μας έκανε καρδιά να κάτσουμε μέσα μια τόσο όμορφη μέρα με αποτέλεσμα να φτερνίζομαι συνέχεια από τη στιγμή που επιστρέψαμε.
Χτες το βραδάκι βγήκαμε με σκοπό να πάμε κινηματογράφο μα μόλις αντικρίσαμε το φεγγάρι, πάθαμε τέτοια πλάκα που δεν σκεφτόμασταν τίποτα άλλο, παρά κάποιο σημείο που θα μπορούσαμε να το χαζεύουμε πίνοντας ένα ποτό. Δυστυχώς ένα από τα πολύ μοναδικά σημεία, τα 'δικά' μας, του γούστου μας, που μπορούσε να μας παρέχει αυτή την μικρή πολυτέλεια εκείνη τη στιγμή, έκλεισε για πάντα και το διαπιστώσαμε με λύπη όταν φτάσαμε εκεί. Ένα χαρτί κολλημένο στην πόρτα που ευχαριστούσε όλους τους θαμώνες για την στήριξη και την προτίμησή τους όλα αυτά τα χρόνια που λειτουργούσε. Περπατήσαμε...και φτάσαμε σε ένα αρκετά ψηλό σημείο που μπορούσαμε να το χαζεύουμε χωρίς να μπαίνει τίποτα ανάμεσά μας. Εμείς και το φεγγάρι, έντονο, λαμπερό, ολοστρόγγυλο, όμορφο κι ας ήταν η επόμενη μέρα από την πανσέληνο. Δίπλα, παραδίπλα μικρές παρέες, ζευγαράκια, απολάμβαναν όλοι τη γλυκιά βραδιά, το ανοιξιάτικο σαββατόβραδο, το φεγγάρι...
Αύριο τώρα,...Μεγάλη Εβδομάδα ξεκινάει, έχω από το πρωί να τρέξω για πολλά, να παλέψω και να πάρω δύναμη, απορώ που τη βρίσκω, τα διάφορα 'μαντάτα' πέφτουν βροχή από όλες τις κατευθύνσεις. Αλλά μάλλον, επειδή δεν πάει άλλο, λέω πως πρέπει να κοιτάξω τη ζωή που έχω να ζήσω, την υγεία μου και να προσπαθήσω για το καλύτερο. Από εκεί και πέρα ας συνεχίζουν οι τζόκερ της γκόθαμ σίτυ το παράλογο κυνήγι των φόρων, των χαρατσιών, των επιπλέον προστίμων για τις καθυστερήσεις κλπ. Δεν ξέρουμε που το πάνε και αυτό είναι χειρότερο. Και ακόμη χειρότερο να πέφτει το ηθικό μας από το φόβο του τι θα πάθουμε. Άει σιχτίρ, έχω μια ζωή να ζήσω μαλάκες και μπορεί να είναι τέλεια και χωρίς λούσα και πολλά χρήματα. Φάτε τα όλα κτήνη, δεν θα ευτυχίσετε, η ευτυχία είναι σε άλλα πράγματα!
Τέλος πάντων! ο καιρός χαλάει από αύριο αλλά ευτυχώς θα είναι καλός τις μέρες του Πάσχα. I cross my fingers...δεν θέλω να μου χαλάσουν τα σχέδια!!! :) ;)
Το τραγουδάκι μου ταιριάζει στην κατάσταση, στη ζωή, στο μπλόγκ...πυκρόγλυκο (bittersweet), σαν το χυμό γκρέιπφρουτ που ήπια για να δυναμώσω, σαν το περγαμόντο, σαν τη σφιγμένη καρδιά μας που δεν μπορεί να δοθεί εκατό τα εκατό στην υπέροχη άνοιξη!
