Και ξαφνικά μια μέρα ή μάλλον νύχτα η Γκέλυ μου έδειξε το dod, που της το είχε δείξει κάποιος συμφοιτητής της για να παίξουν παιχνίδι μέσω ίντερνετ. Εκεί βρήκα το scrabble και πραγματικά ενθουσιάστηκα γιατί είναι τόσο βολικά σχεδιασμένο, τόσο ανταγωνιστικό με την πίεση του χρόνου και την πληθώρα των καλών παικτών που κόλλησα. Στην αρχή δεν καταλάβαινα γιατί εγώ μαζεύω τόσους λίγους πόντους μέχρι που η τεντωμένη προσοχή μου με έκανε να υπολογίζω κάθε τετράγωνο διπλής ή τριπλής αξίας, ιδιαίτερα αν έπεφτε πάνω σε σειρά διπλής ή διπλά διπλής λέξης! Πωωωω φίλε!!!! βροχή οι πόντοι μετά! μέχρι που συνειδητοποίησα πως το συγκεκριμένο παιχνίδι δεν δίνει στην τύχη γράμματα όπως εμείς διαλέγουμε από το σακουλάκι όταν παίζουμε με το επιτραπέζιο, αλλά επιβραβεύει τις σωστές κινήσεις ή τα σωστά μπλοκαρίσματα κλπ κλπ. Τι καλά!!!! κι εκεί που έπαιζα κι ανέβαινα επίπεδα του χαμού και είχα βρει επιτέλους κάτι να με συναρπάζει, νά 'σου στο chat από κάτω να πετάγονται οι συνομοιλίες με τους συμπαίκτες. Εγώ γουστάρω παιχνίδι, όχι κουβέντα αλλά σα χαζή, λόγω ευγένειας απαντούσα! γεια-γεια, τικάνεις-καλά....και προχώραγε το παιχνίδι και μερικοί το είχαν σύστημα καθώς έγραφαν γρήγορα και ήξεραν και το παιχνίδι καλύτερα, να σε αποσπάσουν για να κερδίσουν. Και άντε και το κατάφερναν. Μπράβο τους!!! αν δεν το κατάγερναν? άλλοι έφευγαν χωρίς ούτε γεια στην καλύτερη, άλλοι άρχιζαν την έμμεση ή άμεση προσβολή μέχρι και χυδαία επίθεση λίγο πριν τη λήξη, μπας και σε κάνουν να παραιτηθείς και συνεπώς να χάσεις, ή μπας και απ' τα νεύρα σου μπερδέψεις τα μπούτια σου και δεν καταφέρεις να σχηματίσεις ούτε συλλαβή. Κάποια παίκτρια (μάλλον γυναίκα ήταν) με ένα ουδέτερο ψευδώνυμο δεν είχε αφήσει κανέναν μα κανέναν που να μην βρίσει χυδαία, αλλά πολύ χυδαία μιλάμε. Από τότε έκλεισα τη συνομοιλία. Εγώ δηλαδή δεν είμαι σε θέση να δω οτιδήποτε μπορεί να μου γράψει οποιοσδήποτε την ώρα που παίζουμε...καλό ή κακό. Μπλόκαρα ακόμη και τη δίοδο του pm. Παίζω σαν ρομπότ, ψυχρά, ήρεμα και συγκεντρωμένα. Σίγουρα πολλοί θα έχουν βρίσει, μα θα εισέπραξαν σιωπή και κυρίως θα είδαν να συνεχίζω ψύχραιμα ακόμη πολλές φορές να πατάω το κουμπί και για επόμενο γύρο. Πολλοί θα έχουν πει ένα 'γεια' σίγουρα και λυπάμαι που εισέπραξαν την απέραντη σιωπή μου, αλλά τι να κάνουμε? Thats the game!
