Δεν αντέχω να το ξαναπεράσω αυτό. Το πέρασα μια φορά και φτάνει. Το κατάπια στα γρήγορα σαν πικρό φάρμακο και συνέχισα. Δεν είχα επιλογή...τώρα έχω. Και δεν ξανά-περνάω από το ίδιο λούκι. Οι λεπτομέρειες μένουν στο μυαλό μου και το θέμα είναι δικό, κατά-δικό μου. Δε χρειάζεται να το αναπτύξω, όσοι είναι κοντά μου και μ'αγαπάνε, καταλαβαίνουν.
Πάμε παρακάτω...
Η νύχτα είναι γλυκιά τελικά και έγινε συνήθεια. Με το παραμικρό αποζητώ να κυλήσω πλάι της μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες. Τις τελευταίες μέρες δεν ήταν διόλου δύσκολο αυτό με την ίωση να με έχει κάνει χάλια, τον πυρετό να με κόβει, το λαιμό μου να καίει. Αύριο πιστεύω θα είμαι καλύτερα.
Το διήμερο στο κρεβάτι είχε τα καλά του και τα άσχημά του. Τα καλά ήταν η ξεκούραση και η περιποίηση από τους άλλους, τα άσχημα ήταν όλα αυτά τα απαίσια που έλεγαν στην τηλεόραση και δεν θέλω πια να ακούω. Μικρή όαση τα παιχνίδια και κάποια τραγούδια. Ιδιαίτερα κόλλησα με ένα...είναι απλά Σ Υ Γ Κ Λ Ο Ν Ι Σ Τ Ι Κ Ο!!!
Σ' αγαπώ, σ'αγαπώ!!! σαν τρελός, σαν στρατιώτης, σαν σταρ του σινεμά
Σ' αγαπώ, σ΄αγαπώ!!! σαν λύκος, σαν βασιλιάς, σαν άνδρας που δεν είμαι...βλέπεις έτσι Σ' ΑΓΑΠΩ!!!!!!!!!!
