It takes a crane to built a crane, it takes two floors to make a storey...και τα λοιπά....lalalalalalalala life is wonderful...και τα λοιπά.
Ήταν λίγο νωχελική η μέρα σήμερα, με αυτό το ψιλοβρόχι να κάνει ακόμη χειρότερα τα πράγματα. Απλά εκνευρίστηκα, χωρίς να ξέρω το λόγο, ή μάλλον φαντάζομαι ποιος μπορεί να ήταν ο λόγος, αλλά δεν περίμενα να με φέρει στο σημείο να δακρύσω. Η καλή μέρα έχει αποδειχτεί πως από το πρωί φαίνεται και όντως σήμερα ξεκίνησε η μέρα με ένα πρωινό περίεργο...που το προσπέρασα, ακολούθησε ένα ακόμη πιο 'ηλεκτρισμένο' μεσημέρι που το προσπέρασα κι αυτό (λίγο πιο δύσκολα) και μετά απλά η μέρα κύλησε ανούσια χωρίς να καταλάβω πώς(?). Έτσι γλίστρησε μέσα από τα χέρια μου και με άφησε πίσω με το στόμα ανοιχτό να την κοιτάζω να φεύγει. Ένα γρήγορο γεύμα, μια γρήγορη βόλτα και σκέψεις.
Οι παρακάτω παράγραφοι θα είναι 'αόρατες', το κείμενο θα μείνει ως εδώ κι εγώ όποτε θα το κοιτάζω θα αναβιώνω κάθε συναίσθημα, κάθε ανησυχία, κάθε προσμονή και προσδοκία.
Γλυκιά να είναι η νύχτα...
