Όταν έφτασα σπίτι μου διαπίστωσα πως έχω δυο πρησμένους αστραγάλους, μπόλικη τύχη που ζω εδώ στα sweet waters :P και μπόλικη ατυχία που δε ζω σε κάποια επαρχιακή πόλη. Εδώ έχουν κορεστεί όλα ένα εκατομμύριο τοις εκατό και χάνουμε πολλά εξαιτίας αυτού του γεγονότος. Παράδειγμα το γεύμα που έφαγα σήμερα το μεσημέρι στην Αμαλιάδα, δεν περίμενα πως θα είχε τέτοια ποιότητα, ποσότητα και τιμή που εδώ στην Αθήνα αναλογεί σε κατάστημα τύπου fast food με τρεις ανθυγεινές αηδίες που θα πάρεις. Και από χώρο? τέλειο, πεντακάθαρο, όμορφα διακοσμημένο. Δε μιλάω για τους ανθρώπους βέβαια, που μας εξυπηρέτησαν άψογα! Αύριο πάλι πολύ φορτωμένο πρόγραμμα με περιμένει και δεν βλέπω να βελτιώνεται η κατάστασή μου από θέμα ξεκούρασης γιατί με έχει πιάσει μια υπερένταση ΝΑ μετα συγχωρήσεως αυτή τη στιγμή, και μάλλον πάλι θα κουτουλάω μεταξύ δρομολογίων και εργασιών, όπως κουτούλαγα σήμερα, λίγο στην αναμονή, λίγο στο πούλμαν, λίγο στο μετρό. Πάντως η διαδρομή στην επιστροφή 'τά σπαγε' που λένε, από εικόνες και χρώματα. Και η μηχανούλα μου δεν μπόρεσε να κρατήσει όσο σωστά έπρεπε αυτές τις μικρές στιγμές μαγείας που συλλάμβαναν τα μάτια μου. Βλέπεις, τράβαγα φωτογραφίες πίσω από τζάμι κι αυτό χάλασε πολύ το αποτέλεσμα...αλλά καθόλου τα συναισθήματά μου!
