Τετάρτη 11 Απριλίου 2012

Πρέπει να βάλω τίτλο τώρα?

Από χθες το κρύο καλά κρατεί. Αναγκάστηκα να ανάψω θέρμανση πάλι, να φορέσω κάτι πιο ζεστό, να μαγειρέψω σούπα, να φτιάξω τσάι, να προσθέσω μια ακόμη κουβέρτα στα κρεβάτια. Το σήριαλ της ίωσης συνεχίζεται. Στο σημερινό επεισόδιο χτύπησε το πιο ατρόμητο μέλος της οικογένειας (ναι Γκέλυ, εσύ είσαι αυτή) κι ελπίζω να μη δώσει συνέχεια μετά σε κανέναν από τους υπόλοιπους γιατί τότε θα μιλάμε για κουραστική επανάληψη, κάτι σαν τη μεσημεριανή ζώνη στην τηλεόραση, σαν τις ιστορίες της βίβλου που παίζονται αυτές τις μέρες, σαν τα ψέματα των πολιτικών, σαν τους χαζούς που τρέχουν από πίσω τους μπας και γλείψουν κανένα κόκκαλο, σαν τα ψεκαστικά αεροπλάνα πάνω από τον αττικό ουρανό…

Και γω σιχάθηκα πια τις επαναλήψεις.

little boxes on the hillside
Little boxes made of ticky-tacky,
Little boxes, little boxes,
Little boxes, all the same.