relax

Το τελευταίο κεφάλαιο που διάβασα χθες από το βιβλιαράκι relax του Φρέντυ Γερμανού, ήταν απ'αυτά τα κεφάλαια που ζορίστηκα να διαβάσω γιατί το θεωρούσα 'χλιαρό', αλλά τελικά είχε πολύ περιεχόμενο και ουσία. Το τέλος του θείου Ακύλα. Τελικά κάθε ανθρωπάκι φαντασιώνεται πως κάτι συναρπαστικό μπορεί να συμβεί στη ζωή του αλλά τελικά λίγο μάταιη αυτή η φαντασίωση μου φαίνεται γιατί τα πιο συναρπαστικά πράγματα συμβαίνουν στα ασήμαντα ανθρωπάκια, ας πούμε έτσι τον κάθε ένα από εμάς που δεν μπορούμε να πουλήσουμε σπουδαία μούρη στους άλλους.Τα ανθρωπάκια λοιπόν, πολλές φορές φαντασιώνονται και μεταξύ τους χαζομάρες και είναι αυτό που τους κάνει τη ζημιά και δε σηκώνουν κεφάλι απο την επίπεδη ανθρώπινη λαοθάλασσα.Ο θείος Ακύλας προτιμούσε να φαντασιωθεί πως η γυναίκα του τον απατά για να εξιταριστεί και για να ενεργοποιήσει το συναγερμό που του φύλαγε τα σίγουρα, παρά να πιστέψει πως αυτή διαθέτει ιδανικά και παλεύει. Μάλλον γιατί αυτό θα τον ξεβόλευε άσχημα από τη ληθαργική βολή του.

δεν θέλει κόπο....αλλά τρόπο!

Τελικά αν θες να κάνεις διακοπές και να περάσεις καλά υπάρχει τρόπος. Φιλτράρεται από τη διάθεσή σου, βοηθιέται από τη σκέψη σου, παίρνει λίγο φόρα από τη φαντασία σου, αξιοποιούνται τα γύρω αγαθά και ιδού! Ένα καλοκαίρι με όμορφες διακοπές που δε στοιχίζουν πολύ, που απολαμβάνεις τον ήλιο, τη θάλασσα, το μελτέμι, τους μεζέδες και τα θεάματα....

i made a secret garden....

watermelon summers...

Καλοκαίρι για μένα είναι αέρας που φέρνει άρωμα πεύκου, βήματα που τρίζουν πάνω σε ξεραμένες πευκοβελόνες, πέλματα που βυθίζονται στην καυτή άμμο για να δροσιστούν τα επόμενα δευτερόλεπτα.

Χρώματα, χρώματα με κυρίαρχο το έντονο κίτρινο που ρίχνει ο ήλιος τα απογεύματα στα στάχια και τα κάνει χρυσά.

Και το μπλε μεγαλείο της.

Βουτώντας στο μπλε μεγαλείο της θάλασσας και ρουφώντας τους χυμούς ενός κατακόκκινου, γλυκού καρπουζιού ζω τα ωραιότερα καλοκαίρια.