τι έγινε ρε παιδιά?

Καμιά φορά λέω πως για να κάνω κάτι θέλω τόσο χρόνο ή για τις διακοπές μου διαθέτω τόσες μέρες. Και ανάλογα με το πόσο καλό ή κακό είναι αυτό που μέλλει να γίνει ο χρόνος γίνεται ανάλογα ταχύς ή αργός. Ποτέ δεν έχει τις πραγματικές του διαστάσεις. Συνήθως για ένα γεγονός υπάρχει συγκεκριμένη ταχύτητα και συναισθήματα. Συνήθως! Για κάποιο γεγονός πρόσφατα εγώ επέλεξα να κάνω υπομονή και ψυχραιμία και υπέβαλα στον εαυτό μου να γεμίσει τις μέρες και ώρες με διάφορα πράγματα χωρίς να επικεντρώνομαι στο χρόνο, ώστε να κυλήσει ουδέτερα και ομαλά. Και τα τρία τέταρτα του χρόνου πέρασαν κάπως έτσι εκτός από το τελευταίο τέταρτο. Εκεί έγινε η ανατροπή και το μικρό τμήμα χρόνου καπάκωσε το μεγάλο. Κι όσο γρήγορα κύλησε ο χρόνος στο μεγάλο διάστημα, τόσο αργά και βασανιστικά κύλησε στο μικρό. Κι όσα δεν διαδραματίστηκαν σε πλάτος χρόνου έγιναν στη στενότητα των τελευταίων στιγμών κάνοντάς τες να μοιάζουν με πέρασμα από συμπληγάδες. Και τώρα ψάχνω τις ισορροπίες μεταξύ χαλαρού και τεντωμένου χρόνου. Δυο άκρα κουραστικά, εξουθενωτικά μερικές φορές που σε βάζουν στην άκρη σαν τιμωρία, σα σφαλιάρα, να αναρωτιέσαι και να ψυθιρίζεις! 'καλά τώρα τι έγινε?'

you were the best....

sex and the city....mania and maniac, why not?

what puzzles you?

Όλο το σχέδιο είναι σε κομμάτια όμορφα κι έτοιμα να συνδεθούν μεταξύ τους και να φτιαχτεί μια νέα εικόνα που θα αντικαταστήσει την παλιά.
Σαν παζλ, σου παίρνει λίγο χρόνο να σκεφτείς, κάνεις τις αποτυχημένες τοποθετήσεις, δοκιμάζεις ξανά και ξανά, μέχρι που όλο και λιγοστεύουν τα κενά σημεία. Το δικό μου το παζλ είναι άκόμη στην αρχή. Την έχω την εικόνα, όχι τυπωμένη στο πίσω μέρος του κουτιού αλλά στο μυαλό μου. Ωραία εικόνα, πάντα ωραία πράγματα θέλω αλλά τι να κάνουμε, είναι σε μορφή παζλ. Και είναι λίγο σπαζοκεφαλιά ρε γαμώτο!!!