θέλω να γυρίσω στα παλιά...

Μόλις άνοιξα αυτό το μπλογκ, λίγες μέρες αφού έκλεισα το άλλο,ανακάλυψα πως είχα γίνει αντιληπτή από μπλόγκερς αν και δεν είχα ενημερώσει κανέναν, ούτε είχα μπει στο greek bloggers που δημοσίευε αναρτήσεις.
Πανταχού παρόντες και τα πάντα ανακαλυπτόντες μερικοί, όχι μόνο με διάβαζαν αλλά μετέφεραν μια ανάρτησή μου σε ένα μπλογκ, το οποίο άνηκε σε πολλούς χρήστες και βοηθούσε λέει κάποιες φυλακισμένες σε κάποια περιοχή της Ελλάδας.
Έβαλαν link και σχολίασαν, το είδα εγώ απ το statcounter, τους επισκέφθηκα αλλά μέχρι εκεί,δεν μπήκα στον κόπο να απαντήσω ή να ρωτήσω πως με βρήκαν, ή να τους ζητήσω τα ρέστα γτ έβαλαν την ανάρτησή μου στο μπλογκ τους! είπα οκ...κάτι κακό δεν έκαναν, ας με δουν με αυτό τον τρόπο και μερικοί άνθρωποι παραπάνω. Γιατί να με διαβάζουν δεν έχω πρόβλημα αλλά ποτέ δεν θα ήθελα να ξαναμπώ στο τρυπάκι να διαβάζω άλλους συστηματικά, να σχολιάζω και να κάνουν κι αυτοί το ίδιο σε μένα.
Έχουν εμμονιαστεί οι μπλόγκερς και κάποιοι απ αυτούς είναι τρελές μαγαρίστρες, δεν αφήνουν πέτρα πανω στην πέτρα...
Για το συμπτωματικό του πράγματος δεν ξέρω τι να υποθέσω...
Θέλω να ξαναρχίσω να γράφω ημερολόγιο στο πσ μου....

eat pray love

Σήμερα είχα τις μαύρες μου όλη μέρα. Ανεξέλεγκτα, όσο και να προσπαθούσα να το συμμαζέψω, με είχε καταβάλει ένα πράγμα περίεργο, ένα μούδιασμα,κάτι σαν ψύχρα εσωτερική και εξωτερική συνάμα. Ένα αέναο ρίγος! Έφαγα μπόλικη απ'τη μηλόπιτα που έφτιαξα χθες λίγο πριν τα μεσάνυχτα κι έφτιαξα όταν ήρθε η Γκέλυ τηγανιτές ροδέλες κολοκυθιού-αν μπορώ να το ονομάσω έτσι- με κάτι κολοκύθια ολοστρόγγυλα σα μπαλίτσες που προορίζονταν εδώ και αρκετές μέρες για γεμιστά αλλά...αλλά! Μετά είδαμε το Duress με τον Ρουβά (ζο,ζο ήταν!) και καθήσαμε να περιμένουμε με κεριά αναμένα τον κύρη να φέρει και τα καθιερωμένα, τελευταία ψώνια της ημέρας! Λίγες ντομάτες για τους ντάκους, φέτα, νερά, cokes και σοκολάτες. Ναι,έρχεται σιγά σιγά το κρύο :) Η Γκέλυ διάβαζε κάτι σχετικά παλιά μου βιβλία με μυστικιστικό περιεχόμενο κι εγώ έπαιζα cafe world στο f/b κι έψαχνα τις καινούριες παραστάσεις στα θέατρα και στους κινηματογράφους! Η Γκέλυ θέλει να πάμε να δούμε τη Λυσιστράτη στο Εθνικό κι εγώ συμφωνώ βέβαια και προσθέτω στην επιθυμία μου για θέαμα κάτι κουλτουριάρικές ταινίες σε μεμονομένους κεντρικούς κινηματογράφους συν το eat pray love! Διάβασα μια κριτική και ο κριτικός σε μια φάση ανέφερε την ηρωίδα ως άλλη babbette για το οδοιπορικό της στη Ιταλία, το ένα τρίτο του οδοιπορικού της ταινίας. Θυμήθηκα τη γιορτή της Μπαμπέτ λοιπόν και κοίταξα μπας και τη βρω στο youtube...και ναι! τη βρήκα και μάλλον σε λίγο θα τη δω! χθες ακούσαμε Louis Armstrong, Benny Goodman και Ella fidgerald. Ήταν ωραία! ήρεμα, με ένα ποτήρι κρασί στο τέλος! Σήμερα παρασκευή! Χθες πέμπτη και προχθές τετάρτη, ένα ραντεβού για επαγγελματικούς λόγους και μια έρευνα αγοράς στην Πλάκα! Θα δούμε.....

χιλιάδες τρόποι, χιλιάδες λόγοι

Αυτο-λογοκρινομαι! και δεν μ'αρεσει! Θα μάθω μάλλον τη γλώσσα των ξωτικών να μην έχω πρόβλημα! Νομιζω, όλο αυτό, να γράφω δλδ στις κρυφές και φανερές μου σελίδες τα τι και τα πως, έκανε τον κύκλο του βοηθώντας με να κοντρολάρω με έναν απιστευτο τρόπο τη σκέψη και τα συναισθήματά μου. Βοήθησε το χείμαρο, τον ανεξέλεγκτο να ρέει απαλά σε ρυάκια του νου...κι έτσι, όλο και περισσότερο πράγματα που πρέπει να προστατεύονται, μένουν εκεί, καλά φυλαγμένα, με βοήθεια τη λογική και την υπομονή. Υπάρχουν χίλιοι τρόποι να εκφράσεις ένα πράγμα και πολλές φορές δεν παίζουν ρόλο οι καταστάσεις αλλά τα συναισθήματα και τα συμπεράσματα. Η ατμόσφαιρα θέλοντας και μη ηλεκτρίζεται, θετικά ή αρνητικά. Κι έτσι, απεικονίζει οτιδήποτε δε λες...κι αρκεί ενα τραγούδι, μια εικόνα, μία λεξη να κάνει τη διαφορά. Αυτά σκέφτομαι σήμερα, δεν έχει σημασία από που προήρθαν, σημασία έχει πως χαράζουν βαθιά μέσα μου κάποιες γραμμές, κάτι σαν αυλάκια, μονοπάτια, τα οποία σκέφτομαι να ακολουθήσω και θα είναι ο δικός, προσωπικός μου δρόμος, παράλληλος με οποιοδήποτε άλλον.........

έλεος!

Στην τηλεόραση μιλάνε για ιατρικά λάθη. Έχουν μαζευτεί τόσοι πολλοί για να πουν την τραγική, προσωπική του ιστορία ο καθένας σε σημείο που απελπίζεσαι. Σε σημείο που φοβάσαι. Και αναρωτιέμαι....τι ωφελεί ο πολύχρονος αγώνας με δικηγόρους και δικαστήρια όταν η καταδικαστική απόφαση είναι δυο έτη με αναστολή και ούτε καν η παραμικρή τιμωρία από τον ιατρικό σύλογο. Καλύτερα να το δεχτεί κάποιος σαν ένα χτύπημα που έμελλε να του τύχει στη ζωή και να ανασυγκροτήσει τις δυνάμεις του να δει τι καλύτερο μπορεί να κάνει. Θα μου πεις... 'μα πως! να μείνει έτσι το θέμα? και να συνεχίσουν ατιμώρητοι οι υπεύθυνοι?' Μα...αυτό γίνεται έτσι κι αλλιώς! Συνεχίζουν απτόητοι χωρίς ένα συγνώμη. Και πώς να συνεχίσει κάποιος που σακατεύτηκε για τα καλά κι έχει εκτός από το θυμό για τη ζημιά που του έκαναν να ζήσει και με έναν επιπλέον θυμό...αυτόν της μάταιης αναζήτησης της δικαιοσύνης.
Δε θέλω να ακούω πια!

καλή χρονιά!!!

Η πρώτη ανάρτηση του 2010. Έξω φυσάει ένας αέρας που περνώντας από το βουνό δίπλα γίνεται πιο κρύος και συριστικός.
Κυριακή 3 του Γενάρη και τα χριστούγεννα φεύγουν. Μόλις συμμάζεψα το πορσελάνινο σερβίτσιο και τα κρυστάλλινα ποτήρια. Πάνω στην τραπεζαρία έχει απομείνει μισή πίτα και κάτι ψιλά. Περιμένω να τελειώσουν κι αυτά τις επόμενες μέρες που θα γίνουν τα συνοδευτικά του πρωινού ή του απογευματινού καφέ μας κι έπειτα θα μαζέψω και το κόκκινο χριστουγεννιάτικο τραπεζομάντηλο, να το φυλάξω για του χρόνου, αφού το πλύνω πρώτα καθώς στους πόρους του έχει καθήσει μπόλικη ζάχαρη άχνη ανακατεμένη με ασημόσκονη από τα γιορτινά κεριά.
Μένει το δέντρο! Το πιο δύσκολο σημείο. Θα σβήσει τ' Αη Γιαννιού για να ξεστολιστεί την επομένη, όταν η Νένα θα έχει ήδη σηκωθεί πρωί για να πάει στο σχολείο.
Ήταν ωραία!
Την τελευταία μέρα του 2009, ασχολήθηκα με το να συμμαζέψω και να φτιάξω μια πίτα. Κι όσο περίμενα να ψηθεί, έκοβα βόλτες στο μπαλκόνι, βλέποντας τον ουρανό να κάνει γιορτή με χρώματα κι ανάμεσα το φεγγάρι να φέγγει έντονα από νωρίς. Με χαρά έφευγε ο παλιός κι ερχόταν ο καινούριος χρόνος....
Καλή χρονιά!!!!!