Μια μέρα μέσα στο χρώμα

Α) Hey apple, where are you?

Β).........

Α) Είσαι ξύπνια?

Β) Καλημέρα

Α) Καλημέρα???....Οκ. Καλημέραααααα

Β).........

Α) Είμαστε παραλία. Κολυμπήσαμε, φάγαμε αραχτοί στις καρέκλες μας πίτσα και ήπιαμε μπύρες, μετά ξάπλα στην αμμουδιά, κάτω από τον -όχι τόσο καυτό- ήλιο. Εσύ?

Β) Ωραία...Εγώ ως τώρα κοιμόμουν

Α) baka :P Περιμένω ακόμη την μπουρδελοκουβέντα :P

Β) Σπίτι τώρα...

Α) Κακιά...πότε θα έρθεις?

Β) Αύριο γιατί ξυπνήσαμε αργά

A) Φοράς το κλάμερ?

Β) Ναι

Α) Τέλεια...φιλιά :) τα λέμε (το κύμα βρέχει τα πόδια μας)

Αγαπώ τον ευρωπαικό κινηματογράφο

Γράφω για να μην το ξεχάσω. Πριν λίγο είδα μια ταινία του εξήντα ένα. (το νούμερο ένα δεν λειτουργεί στο πληκτρολόγιο μου :P, γι αυτό ολογράφως)

Κλαούντια Καρντινάλε και Ζάκ Περίν (αν προφέρεται έτσι το επίθετο)

LA RAGAZZA CON LA VALIGIA (το κορίτσι με τη βαλίτσα)

Ο Jaques perrin έπαιξε στο les choristes το 2004 τον μουσικό Πιερ Μοράνζ και ο δεκάχρονος (τότε) γιος του Maxence, τον γλυκό και ζωηρό Pepinot.

floating

Πρέπει όλα να γίνονται σε κατάλληλο χρόνο, αν όχι όλα τουλάχιστον αυτά που καθορίζουν τα συναισθήματα και τον εσωτερικό μας κόσμο. Η αναμονή για το τρένο που θα σε πάει παραπέρα δεν πρέπει να κρατήσει παραπάνω απ'ότι η αντοχή μου, η αντοχή σου, η αντοχή του. Γαμημένο τρένο!!! πάντα αγάπησα τις αποβάθρες και τα τρένα που με πήγαν παραπέρα. Τα αγάπησα κι ας ήταν επίπονη η αναμονή μερικές φορές. Και μπαίνοντας μέσα πάντα μα πάντα έκανα τον απολογισμό γι' αυτό που άφηνα πίσω, και τότε το αγαπούσα πιο πολύ και το συγχωρούσα.
Δεν θέλω να πιστεύω πως είμαι γενναιόδωρη όταν όλα μου πάνε καλά ή όταν οι ελπίδες μου έχουν κάποιο αντίκρυσμα, μα μπορεί και να είναι έτσι...