against the grain

Hudson - Against The Grain from Dropbear on Vimeo.

Όμορφα κάθε Πάσχα

Χρόνια πολλά σε όλο τον κόσμο!!!
Πέρασε κι αυτό το Πάσχα. Όμορφα κάθε Πάσχα όπως συνηθίζω να λέω: είναι η άνοιξη που συμβαδίζει, η κατάνυξη της Μεγάλης Εβδομάδας και η σχεδόν σίγουρη απόδραση αν όχι εκτός Αθήνας, τουλάχιστον εκτός της πραγματικότητας. Έστω για λίγο γιατί το οφείλουμε στον εαυτό μας.
Ήταν λίγο δύσκολη η Μεγάλη Εβδομάδα, παραλίγο να ακυρωθεί η εκδρομή που είχα προγραμματίσει, αλλά χάρη στα παιδιά μου ξέφυγα για το διήμερο και όλα καλά. Ένιωσα πως όταν αγαπάς αγαπιέσαι, όταν στηρίζεις στηρίζεσαι, όταν πασχίζεις λαμβάνεις κάποια στιγμή τους καρπούς των προσπαθειών σου. Με πείσμα η Γκέλυ μου, σχεδόν με έσπρωξε να αγνοήσω όλες τις δυσκολίες, αψήφησε την κακή της κατάσταση και με διαβεβαίωσε μαζί με τη Νένα μου πως έχουν τον έλεγχο, πως θα βοηθήσει η μία την άλλη, και θα περάσουν μαζί με τον παππού και τη γιαγιά το Πάσχα, όπως κι έγινε. Κι έτσι μετά από πολλά χρόνια εγώ κι ο Βασίλης φύγαμε μόνοι μας για το πασχαλινό ταξιδάκι μας στα Γιάννενα.
Ήταν πολύ όμορφα! από το ξενοδοχείο, την πόλη, το νησάκι, το κάστρο, τι να πρώτο-πω. Από τη διαδρομή άρχισαν οι ομορφιές, αν και κουραστήκαμε γιατί δεν είναι πολύ της αντοχής και του γούστου μας οι μακρινές διαδρομές με το αυτοκίνητο. Αλλά η συγκεκριμένη διαδρομή στη ζυγαριά υπερείχε από τα ωραία μέρη που περάσαμε, από τα βουνά, τα δάση, τα χρώματα! πότε βαθύ, πότε ανοιχτό πράσινο, τα μωβ δέντρα που δεν γνωρίζω καν ποια είναι, γέφυρες, χαράδρες, τούνελ, πολύ βροχή και δυστυχώς σκάσιμο λάστιχου.
Κυριακή του Πάσχα χαρά Θεού! Κρατάω μέσα μου πιο πολύ από όλα, το βράδυ στο νησάκι που η ατμόσφαιρα δεν περιγράφεται όπως και τα αστεία στο παγκάκι όπως περιμέναμε σχεδόν μόνοι μας το τελευταίο βαρκάκι...

Από χθες το βράδυ απλά διαβάζω ιστορικές λεπτομέρειες για όλα αυτά που είδα και ήταν πολύ ενδιαφέροντα. Για λίγο ακόμη θα κάνω αναδρομή στα μέρη που πέρασα μέσω των φωτογραφιών, των φρέσκων εικόνων του μυαλού μου και της καταπληκτικής ρακής με κανέλα που πίνω σε τακτά διαστήματα με σφηνάκια. Μας κεράσανε στο νησάκι μαζί με άλλες τοπικές λιχουδιές. Είναι απλά τέλεια!!!

Στην υγειά σας!!!

Πρέπει να βάλω τίτλο τώρα?

Από χθες το κρύο καλά κρατεί. Αναγκάστηκα να ανάψω θέρμανση πάλι, να φορέσω κάτι πιο ζεστό, να μαγειρέψω σούπα, να φτιάξω τσάι, να προσθέσω μια ακόμη κουβέρτα στα κρεβάτια. Το σήριαλ της ίωσης συνεχίζεται. Στο σημερινό επεισόδιο χτύπησε το πιο ατρόμητο μέλος της οικογένειας (ναι Γκέλυ, εσύ είσαι αυτή) κι ελπίζω να μη δώσει συνέχεια μετά σε κανέναν από τους υπόλοιπους γιατί τότε θα μιλάμε για κουραστική επανάληψη, κάτι σαν τη μεσημεριανή ζώνη στην τηλεόραση, σαν τις ιστορίες της βίβλου που παίζονται αυτές τις μέρες, σαν τα ψέματα των πολιτικών, σαν τους χαζούς που τρέχουν από πίσω τους μπας και γλείψουν κανένα κόκκαλο, σαν τα ψεκαστικά αεροπλάνα πάνω από τον αττικό ουρανό…

Και γω σιχάθηκα πια τις επαναλήψεις.

little boxes on the hillside
Little boxes made of ticky-tacky,
Little boxes, little boxes,
Little boxes, all the same.

Χωρίς τίτλο

Έφυγε κι αυτό το Σαββατοκύριακο!!! Είναι λίγο πριν τα μεσάνυχτα κι εγώ είμαι πολύ κουρασμένη και νυσταγμένη. Το τελευταίο κρύωμα μου έχει αφήσει ένα σπαστικό συνάχι που μάλλον ενισχύθηκε από τη γύρη που αιωρούνταν σήμερα στο πάρκο της Αγίας Παρασκευής και το εισέπνευσα με το τουλούμι το απομεσήμερο που γευματίζαμε εκεί. Τα πεύκα στα πάνω σημεία είχαν κάτι σαν αραχνο-ύφαντα άσπρα μπαλάκια που διαλυόντουσαν αργά και σταθερά σε σκόνη με το παραμικρό αεράκι που φυσούσε. Δυστυχώς δεν μας έκανε καρδιά να κάτσουμε μέσα μια τόσο όμορφη μέρα με αποτέλεσμα να φτερνίζομαι συνέχεια από τη στιγμή που επιστρέψαμε.
Χτες το βραδάκι βγήκαμε με σκοπό να πάμε κινηματογράφο μα μόλις αντικρίσαμε το φεγγάρι, πάθαμε τέτοια πλάκα που δεν σκεφτόμασταν τίποτα άλλο, παρά κάποιο σημείο που θα μπορούσαμε να το χαζεύουμε πίνοντας ένα ποτό. Δυστυχώς ένα από τα πολύ μοναδικά σημεία, τα 'δικά' μας, του γούστου μας, που μπορούσε να μας παρέχει αυτή την μικρή πολυτέλεια εκείνη τη στιγμή, έκλεισε για πάντα και το διαπιστώσαμε με λύπη όταν φτάσαμε εκεί. Ένα χαρτί κολλημένο στην πόρτα που ευχαριστούσε όλους τους θαμώνες για την στήριξη και την προτίμησή τους όλα αυτά τα χρόνια που λειτουργούσε. Περπατήσαμε...και φτάσαμε σε ένα αρκετά ψηλό σημείο που μπορούσαμε να το χαζεύουμε χωρίς να μπαίνει τίποτα ανάμεσά μας. Εμείς και το φεγγάρι, έντονο, λαμπερό, ολοστρόγγυλο, όμορφο κι ας ήταν η επόμενη μέρα από την πανσέληνο. Δίπλα, παραδίπλα μικρές παρέες, ζευγαράκια, απολάμβαναν όλοι τη γλυκιά βραδιά, το ανοιξιάτικο σαββατόβραδο, το φεγγάρι...
Αύριο τώρα,...Μεγάλη Εβδομάδα ξεκινάει, έχω από το πρωί να τρέξω για πολλά, να παλέψω και να πάρω δύναμη, απορώ που τη βρίσκω, τα διάφορα 'μαντάτα' πέφτουν βροχή από όλες τις κατευθύνσεις. Αλλά μάλλον, επειδή δεν πάει άλλο, λέω πως πρέπει να κοιτάξω τη ζωή που έχω να ζήσω, την υγεία μου και να προσπαθήσω για το καλύτερο. Από εκεί και πέρα ας συνεχίζουν οι τζόκερ της γκόθαμ σίτυ το παράλογο κυνήγι των φόρων, των χαρατσιών, των επιπλέον προστίμων για τις καθυστερήσεις κλπ. Δεν ξέρουμε που το πάνε και αυτό είναι χειρότερο. Και ακόμη χειρότερο να πέφτει το ηθικό μας από το φόβο του τι θα πάθουμε. Άει σιχτίρ, έχω μια ζωή να ζήσω μαλάκες και μπορεί να είναι τέλεια και χωρίς λούσα και πολλά χρήματα. Φάτε τα όλα κτήνη, δεν θα ευτυχίσετε, η ευτυχία είναι σε άλλα πράγματα!
Τέλος πάντων! ο καιρός χαλάει από αύριο αλλά ευτυχώς θα είναι καλός τις μέρες του Πάσχα. I cross my fingers...δεν θέλω να μου χαλάσουν τα σχέδια!!! :) ;)

Το τραγουδάκι μου ταιριάζει στην κατάσταση, στη ζωή, στο μπλόγκ...πυκρόγλυκο (bittersweet), σαν το χυμό γκρέιπφρουτ που ήπια για να δυναμώσω, σαν το περγαμόντο, σαν τη σφιγμένη καρδιά μας που δεν μπορεί να δοθεί εκατό τα εκατό στην υπέροχη άνοιξη!

Νυχτερινές 'διαδρομές'

Δεν αντέχω να το ξαναπεράσω αυτό. Το πέρασα μια φορά και φτάνει. Το κατάπια στα γρήγορα σαν πικρό φάρμακο και συνέχισα. Δεν είχα επιλογή...τώρα έχω. Και δεν ξανά-περνάω από το ίδιο λούκι. Οι λεπτομέρειες μένουν στο μυαλό μου και το θέμα είναι δικό, κατά-δικό μου. Δε χρειάζεται να το αναπτύξω, όσοι είναι κοντά μου και μ'αγαπάνε, καταλαβαίνουν.

Πάμε παρακάτω...

Η νύχτα είναι γλυκιά τελικά και έγινε συνήθεια. Με το παραμικρό αποζητώ να κυλήσω πλάι της μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες. Τις τελευταίες μέρες δεν ήταν διόλου δύσκολο αυτό με την ίωση να με έχει κάνει χάλια, τον πυρετό να με κόβει, το λαιμό μου να καίει. Αύριο πιστεύω θα είμαι καλύτερα.

Το διήμερο στο κρεβάτι είχε τα καλά του και τα άσχημά του. Τα καλά ήταν η ξεκούραση και η περιποίηση από τους άλλους, τα άσχημα ήταν όλα αυτά τα απαίσια που έλεγαν στην τηλεόραση και δεν θέλω πια να ακούω. Μικρή όαση τα παιχνίδια και κάποια τραγούδια. Ιδιαίτερα κόλλησα με ένα...είναι απλά Σ Υ Γ Κ Λ Ο Ν Ι Σ Τ Ι Κ Ο!!!



Σ' αγαπώ, σ'αγαπώ!!! σαν τρελός, σαν στρατιώτης, σαν σταρ του σινεμά
Σ' αγαπώ, σ΄αγαπώ!!! σαν λύκος, σαν βασιλιάς, σαν άνδρας που δεν είμαι...βλέπεις έτσι Σ' ΑΓΑΠΩ!!!!!!!!!!