Γλυκιά κούραση

Εδώ και λίγο καιρό αστέρι μου, είσαι η αιτία που έχουν γίνει flat όλες οι μέρες μου. Αλλά χαλάλι σου. Είναι για καλό σκοπό... i wanna be by your side bothways

Δε μπορώ τώρα... ανοίγω φύκι για σούσι

Και μεις σαν τις γιαγιάδες στη διαφήμιση "ανοίξαμε φύκι για σούσι", το τυλίξαμε ρολό που περιείχε ρύζι, σολωμό, και μικρά κομματάκια αγγουριού και καρότου. Στη συνέχεια το κόψαμε σε ρολάκια μπουκίτσες. Η δροσιά που διαχεόταν στην ατμόσφαιρα όσο το φτιάχναμε ήταν απίστευτη. Μια ραφινάτη αίσθηση από κάτι θαλασσινό που δε μπορούσα ακριβώς να προσδιορίσω. Κάτι σα να σκάει το κυματάκι, κάτι σα θαλασσινό αεράκι... δεν ξέρω. Η Νένα πρόσθεσε τυρί φιλαδέλεφεια, ένα δυτικό, ασυμβίβαστο με το σούσι συστατικό, που δε γίνεται όμως να το ξεπεράσει ή προσπεράσει από τη στιγμή που το δοκίμασε σε κάποιο σούσι μπαρ. Δεν είναι διόλου άσχημο. Συνήθως βάζουμε και αβοκάντο, κάτι που δεν έγινε αυτή τη φορά.

Μαρμελάδα αχλάδι

Όποιος έχει πολύ πιπέρι το βάζει και στα λάχανα λέει ο λαός, κι εγώ αυτή την περίοδο έχω πολλά αχλάδια όπως κάθε χρόνο τέτοια εποχή, φρεσκοκομμένα από το κτήμα στο Δήλεσι, οπότε τα βάζω μέχρι και στα βαζάκια σα μαρμελάδα...

Σπιτική μαρμελάδα αχλάδι λοιπόν, μια μαρμελάδα που δεν έχει τύχει να δω στο εμπόριο ή να ακούσω πως τη φτιάχνουν αλλά είναι πραγματικά πεντανόστιμη και ειδικά αν προέρχεται από αρωματικά και πάνγλυκα βιολογικά αχλαδάκια.
Η συνταγή είναι πολύ απλή, βέβαια χρειάζονται ένα δυο συμβουλές στην εκτέλεση, εγώ καθοδηγήθηκα από συγγενικό μου πρόσωπο που είναι expert στις μαρμελάδες και σε άλλα πράγματα βέβαια, αλλά για μαρμελάδα μιλάμε τώρα.

Λοιπόν: Σε μια κατσαρόλα τοποθέτησα ένα κιλό πολύ ψιλοκομμένα αχλάδια και περίπου οχτακόσια γραμμάρια ζάχαρη. Θα μπορούσα να βάλω και λιγότερη γιατί όπως είπα και πιο πάνω τα αχλαδάκια ήταν εξαιρετικά γλυκά και αρωματικά. Ίσως και εξακόσια με επτακόσια γραμμάρια ζάχαρη να ήταν οκ. Σε περίπτωση που τα αχλάδια είναι άγευστα, σκληρά ή και ελαφρώς πικρά ίσως να χρειάζεται και ένα κιλό ζάχαρη σε ένα κιλό φρούτου.
Σιγόβρασα το μίγμα σε μέτρια φωτιά για λίγη ώρα μέχρι που ομογενοποιήθηκε και άρχισε να μοιάζει με πηχτό σιρόπι. Εκεί το απέσυρα από τη φωτιά και το άφησα να παγώσει. Σε περίπτωση που το έπηζα ώστε να πάρει μορφή μαρμελάδας την ώρα που έβραζε, κινδύνευα να τη μετατρέψω σε στόκο όταν θα πάγωνε γιατί η πήξη συνεχίζεται μέχρι την τελική ψύξη της μαρμελάδας στο ψυγείο.

Τόσο γρήγορα και απλά...

Η μαρμελάδα κοντεύει να τελειώσει, αφήνει πίσω μακράν αυτές του εμπορίου που περνάει μήνας και βάλε για να τις τελειώσουμε. Τώρα ετοιμάζομαι για τη δεύτερη δόση με τα υπόλοιπα αχλαδάκια που έχω φυλάξει στο ψυγείο.

...just the way we are

Ήταν μια ιδιαίτερη μέρα, πρωτότυπη, κι ελπίζω να είναι η αρχή για να ακολουθήσουν πολλές άλλες. Σας αγαπώ με όλη τη δύναμη της καρδιάς μου κι αυτό με κάνει και πετάω ψηλά και να νιώθω πως διαφέρω από κάθε άλλον πάνω στη γη. Είστε η αιτία που ονειρεύομαι τα πιο περίεργα και παράξενα, έστω κι αν καταφέρνω τα μισά των μισών ή και τίποτα.