Εκείνο το απόγευμα διέφερε. Μετά από όλο τον απολογισμό μέσα από τις στενόχωρες καταστάσεις που προέκυψαν, συνειδητοποίησε πως δεν ένιωθε πίκρα, δεν ξέσπασε, δεν υπήρχε θυμός μέσα της, παρά μια μικρή σπίθα από θυμό που μόλις πήγαινε να φουντώσει, η ίδια χαμογελούσε και η σπίθα έσβηνε από τις λέξεις που ψυθίριζε: Δεν πειράζει, δεν πειράζει...όλα καλά θα πάνε! μη φοβάσαι!
Η δεύτερη συνειδητοποίηση ήρθε αμέσως μετά. Δεν περίμενε τίποτα. Και μάλλον αυτό το τίποτα ήταν το κλειδί της ανακούφισης, το μυστικό της ηρεμίας που την αγκάλιαζε εκείνη τη στιγμή. Ξαφνικά ένιωσε να επικεντρώνεται σε αυτήν. Η δύναμη της ήταν λιγοστή αλλά αυτό δεν πυροδότησε καμιά ανυπομονησία. Κι αύριο μέρα είναι σκέφτηκε, κι αύριο θα είμαι δυνατή και ότι θελήσω θα το καταφέρω...
Είχε αρχίσει να νυχτώνει. Έκλεισε τις μπαλκονόπορτες, κλείδωσε την κεντρική πόρτα, μάζεψε τις ακαταστασίες και πήγε να ξαπλώσει. Οι μεγάλες αλλαγές γίνονται με μικρά βήματα σκέφτηκε για άλλη μια φορά και σχηματίστηκε ένα χαμόγελο στα χείλη της...
Παρασκευή 29 Μαΐου 2015
Τρίτη 12 Μαΐου 2015
Explore dream discover
Believe, think, dream, explore, discover, create...Mark Twain... Αυτό!
Δεν ήμουν σίγουρη αν όντως τα είχε πει έτσι ο Mark Twain, μου ήταν αρκετό να βλέπω αυτές τις λέξεις και να νιώθω τη σημασία τους κάθε φορά που τις βλέπω. Τις τοποθέτησα πάνω από το κρεβάτι μου. Τα αστεράκια τα έδωσα στη Νένα που τα λατρεύει, είτε πάνω σε ρούχα, είτε σε αντικείμενα, είτε στους τοίχους.
Και κάποια στιγμή βρήκα το ακριβές απόφθεγμα από το οποίο πήρανε στοιχεία για το sticker:
Είκοσι χρόνια από τώρα θα είσαι πιο απογοητευμένος για τα πράγματα που δεν έκανες παρά για τα πράγματα που έκανες. Γι’ αυτό, λύσε τους κάβους. Σαλπάρισε μακριά από το σίγουρο λιμάνι. Εξερεύνησε, ονειρέψου, ανακάλυψε.
Explore dreame discover...δηλαδή!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)