Η λογική και το συναίσθημα

"Ο καθένας βρίσκει ό,τι θέλει σ'αυτή τη ζωή" ...διπλά περίεργη μου ακούγεται αυτή η πρόταση, πρώτον γιατί εμένα μου κατέστη ακατόρθωτο να βρω αυτό που ήθελα...-η οικογένεια εξαιρείται εννοείται- και δεύτερον γιατί τα άτομα που μου το είπανε τη δεδομένη στιγμή που μου το είπανε, ήτανε προφανέστατο πως δεν είχανε βρει αυτό που ήθελαν. Και ο λόγος και στις δυο περιπτώσεις, δλδ τη δική μου και των άλλων, έφταιγε το οτι αμφότεροι ήμασταν δέσμιοι κάποιας κατάστασης. Εμένα είχε καθαρά ηθική υπόσταση και βάση αυτό που με κρατούσε. Στους άλλους ήταν διαφορετικής υπόστασης το θέμα. Είχε συναισθηματικές βάσεις. Θεώρησα πως εγώ με τις απλές "ηθικές" δικές μου αρχές ήμουν σε καλύτερη θέση από τους άλλους. Το αυναίσθημα μπορεί να σε καταστήσει άνθρωπο με ειδικές ανάγκες...χωρίς να το θες κιόλας. Είναι το σημείο που είπα για μένα: "Έκλαψα για άλλους άσχετους αλλά εγώ έκανα λάθος, γιατί τους είδα με το συναίσθημα και όχι τη λογική ενώ αυτοί έκαναν ακριβώς το αντίθετο."...O καθένας μας έχει περάσει από αυτό το στάδιο. "ΠΕΡΑΣΕΙ" Δε γίνεται να κάτσει εκεί, να εγκλωβιστεί, να κολλήσει.