Και ναι, ήρθε η στιγμή που αυτό το "ημερολόγιο" έκανε τον κύκλο του. Δεν το αποχωρίζομαι, απλά έφτασα στην τελευταία του σελίδα και γράφω δυο λόγια για να εκφράσω πόσο σημαντικό ήταν όταν καθόμουν κι έγραφα, πότε φανερά, πότε κρυφά, διάφορες σκέψεις, συναισθήματα, φόβους, μνήμες, χαρμόσυνα γεγονότα και άλλα διάφορα. Έβαζα σε μια τάξη το νου μου. Προσπαθούσα να τακτοποιήσω τη ζωή μου με τη λογική ενώ βίωνα (και βιώνω) μια κοινωνική και πολιτική τρικυμία. Που κράτησε πολύ. Και ένας Θεός ξέρει πόσο μπορεί να κρατήσει. Μέσα στην τρικυμία λοιπόν, ψάχνεις κάτι να πιαστείς, και τελικά αν ψάξεις αρκετά, βρίσκεις πως υπάρχουν όχι ένα αλλά πολλά πράγματα να πιαστείς και να συνεχίσεις.
Παράλληλα με αυτό το ημερολόγιο, που λειτουργούσε σαν το υποσυνείδητο που στον ύπνο τακτοποιεί τις πληροφορίες, υπήρχε ένας μάχιμος οργανισμός εκεί έξω, εγώ...που παράλληλα δούλευα, έτρεχα να συμορφώσω ότι μπορούσα, έφτιαχνα τον κήπο της διαφυγής μου γιατί κακά τα ψέμματα, καλός εδώ αυτός ο διαδικτυακός κήπος αλλά έχω ανάγκη κι από έναν αληθινό. Με λουλούδια και δέντρα και θέα στη θάλασσα. Και συνέχιζα να ονειρεύομαι. Να ονειρεύομαι εμένα να συνεχίζω τη μουσική, να ονειρεύομαι εμένα μαχήτρια σε τεχνικό επίπεδο. Και προχωράω λοιπόν. Χωρίς αμφιβολίες, χωρίς δεύτερες σκέψεις, χωρίς βάρη. Τα χρέη μου τα ξεπλήρωσα, τις ευκαιρίες μου τις έδωσα, είμαι πια ελεύθερη και ήρεμη σαν ένα νέο βιβλίο που δεν έχει γραφτεί ακόμη η πρώτη του λέξη.
Παράλληλα με αυτό το ημερολόγιο, που λειτουργούσε σαν το υποσυνείδητο που στον ύπνο τακτοποιεί τις πληροφορίες, υπήρχε ένας μάχιμος οργανισμός εκεί έξω, εγώ...που παράλληλα δούλευα, έτρεχα να συμορφώσω ότι μπορούσα, έφτιαχνα τον κήπο της διαφυγής μου γιατί κακά τα ψέμματα, καλός εδώ αυτός ο διαδικτυακός κήπος αλλά έχω ανάγκη κι από έναν αληθινό. Με λουλούδια και δέντρα και θέα στη θάλασσα. Και συνέχιζα να ονειρεύομαι. Να ονειρεύομαι εμένα να συνεχίζω τη μουσική, να ονειρεύομαι εμένα μαχήτρια σε τεχνικό επίπεδο. Και προχωράω λοιπόν. Χωρίς αμφιβολίες, χωρίς δεύτερες σκέψεις, χωρίς βάρη. Τα χρέη μου τα ξεπλήρωσα, τις ευκαιρίες μου τις έδωσα, είμαι πια ελεύθερη και ήρεμη σαν ένα νέο βιβλίο που δεν έχει γραφτεί ακόμη η πρώτη του λέξη.
