Ιστοριούλα στα γρήγορα

Πρόσκληση πρόκληση απο τον Νίκος Βιτωλιώτης. Μικροαφήγησης συνέχεια:

«Μία γυναίκα ξυπνά από θόρυβο στη μέση της νύχτας. Διαπιστώνει πως κάποιος επιχειρεί να παραβιάσει το υπόγειο του γειτονικού της σπιτιού». Με βάση την παραπάνω πρόταση, συνθέστε μία ιστορία γύρω στις 150 λέξεις, με ευδιάκριτη και λειτουργική κορύφωση.

Ξεκινάω ...

Κάθε βράδυ το ίδιο βιολί. Στριφογύριζε στο κρεβάτι της περιμένοντας να έρθει εκείνος. Το τηλέφωνό του ήταν κλειστό. Ποιος ξέρει πάλι που γυρνούσε. Κατά διαστήματα άκουγε το κινητό να χτυπάει. Ένα μήνυμα ήρθε στις τρεις. Ήταν η φίλη της από το διπλανό διαμέρισμα. Τρέξε στο παράθυρο να δεις, της είπε. Κάνουν διάρρηξη στο απέναντι σπίτι. Σκαρφαλώνουν στον τοίχο προς το μπαλκόνι. Σκέφτηκε πως μπορεί να ήταν αυτή στη θέση των γειτόνων. Τι θα έκανε αν εισέβαλαν βραδιάτικα στο σπίτι της και την έβρισκαν μόνη. Την έπιασε ταραχή. Προσπάθησε να πληκτρολογήσει το νούμερο της αστυνομίας αλλά έτρεμε. Άνοιξε το παράθυρο κι άρχισε να ουρλιάζει. Κλέφτες!! Αστυνομία !! Αλήτες τι κάνετε εκεί !! Κτήνη !! Φύγετε !! Οι κλέφτες δεν είχαν προλάβει να μπουν. Σάστισαν. Κοιταχτήκανε και φάνηκε σαν κάτι να είπαν μεταξύ τους. Ακούστηκε μια βρισιά κι ο ένας κύλησε κάτω χτυπώντας το κεφάλι του. Ό άλλος πιάστηκε από ένα προεξέχον σίδερο, σύρθηκε ως τη διπλανή μάντρα. Σκαρφάλωσε και χάθηκε πηδώντας από στέγη σε στέγη

(Χρόνος συγγραφής περίπου 50 λεπτά)

Δείτε λιγότερα

Τα πρότυπα

 Κάποιοι άνθρωποι τυγχάνει να κάνουν το μεγαλύτερο έργο στον πλανήτη, χωρίς να φαίνεται ουσιαστικά πως κάνουν κάτι. Είναι οι άνθρωποι που σκέφτονται και πράττουν λίγο ή πολύ έξω από τον κοινότυπο, συνηθισμένο τρόπο. " 'Εξω από το κουτί", όπως είθισται (πρόσφατα) να λέγεται.

Το να σκέφτεσαι ή να πράττεις έξω από το κουτί είναι αυτό που κάνει τη διαφορά. Μικρή ή μεγάλη δεν έχει σημασία. Είναι η σκέψη που θα ξεκολλήσει από τα γρανάζια της συνήθειας. Η προσπάθεια να περπατήσει πέρα  από τα βολικά κανάλια του νου, χτισμένα από υλικά γνώριμα, συνηθισμένα, την πεπατημένη.

Πόσοι τέτοιοι άνθρωποι γύρω μας, μας έχουν δώσει έναυσμα να κάνουμε πράγματα, να αλλάξουμε τη ζωή μας, να ανοίξουμε τους ορίζοντές μας κλπ

Παρατηρούμε, ακολουθούμε τέτοιους ανθρώπους. Περιμένουμε να πουν κάτι, να δείξουν κάτι, να αντιδράσουν σε κάτι.

Είναι τα πρότυπα.

Τα πρότυπα δεν είναι πάντα διασημότητες. Είναι και οι απλοί άνθρωποι. Μπορεί να είναι κάποιος που παλεύει καθημερινά με τους "δαίμονές" του. Κάποιος που δεν το βάζει κάτω, κάποιος που τα καταφέρνει και προχωρά, κάποιος που ξεχωρίζει γιατί έτσι έτυχε, γεννήθηκε ξεχωριστός. Κάποιος που είναι σέξι, λίγο ατίθασος, λίγο ασυμβίβαστος, κάποιος που κάτι καινούριο θα σκεφτεί πάντα για να δώσει μια φρέσκια πνοή στη ζωή του. Οι αφανείς ήρωες εν ολίγοις, μιας ζωής που πάντα δίνει προκλήσεις. Οι μοναχικοί καβαλάρηδες, οι Δον Κιχώτηδες, αυτοί που τα βράδια ξέρουν να ηρεμούν το είναι τους με λίγο τσάι και συμπάθεια για τον εαυτό τους.

Ήσουν για μένα πρότυπο Βάσω κι ας μην στο είπα. Φωνάζουμε το θαυμασμό μας μόνο στα αστέρια του κινηματογράφου και στους τραγουδιστές που ζητάμε αυτόγραφα.

Από σένα Βάσω απλά έπαιρνα, ρουφώντας κάθε σου κίνηση, κουβέντα, τρόπο

Κι από εσένα Μαρία. Βλέποντας πόσο εύστροφη ήσουν, παρατηρώντας τον τρόπο που έλυνες όλα σου τα προβλήματα, έμαθα πως μέσα στο κεφάλι μας υπάρχει ένα όργανο που αν το στύψουμε λίγο γεννάει ιδέες και πράγματα.

Κι όταν έφυγε απ' τη ζωή μου η Βάσω και η Μαρία δεν στενοχωρήθηκα. Δεν είπα "τι θα κάνω τώρα;"

Όταν φύγει ένα πρότυπο από τη ζωή σου και σκεφτείς "τι θα κάνω τώρα:" ... Είσαι σε λάθος δρόμο. Πρέπει να αλλάξεις κατεύθυνση. Διότι δεν πήρες κάποιο μάθημα από τη συναναστροφή μαζί τους. Απλά αντέγραφες ρηχά καθημερινό υλικό. 

Αυτό δεν κάνει τη διαφορά. 

Οπότε, μην ξαναχτυπήσεις την πόρτα τους ή κανενός άλλου την πόρτα για παρόμοιο λόγο. Άνοιξε καλύτερα την τηλεόραση ή δες μια ευχάριστη ταινία.

Τα φιλιά μου