the x blog

Εγώ είχα ανάγκη να γράφω και να διαβάζω...άντε που και που να ανταλάσσω κανα σχόλιο. Πως έπεσα θύμα της μαλακίας μου για άλλη μια φορά δεν μπορώ να καταλάβω. Υποτίθεται πως εδώ είναι ενός είδους καταφύγιο. Τα καταφύγια είναι χώροι απομόνωσης και σκέψης ή αναψυχής. Είναι διαφορετικά από τα σπίτια μας και σε διαφορετικά σημεία από αυτά που ζούμε. Ζούμε κοντά σε λεωφορεία, αγορά, με πολύ κόσμο και φασαρία γύρω μας. Τα καταφύγια είναι σε δύσβατα σημεία, δυσπροσέγγιστα, σε παρθένα μέρη, με έλλειψη ανθρώπινης παρουσίας για πολύ καιρό.
Φαντάζομαι πως στο καταφύγιο όλα είναι ήρεμα, αφουγκράζεσαι τη φύση και τους ήχους της και κατ' επέκταση βρίσκεις τη γαλήνη, ακούς τη σκέψη σου και αναλύεις κάποια πράγματα που δεν έχεις συνειδητοποιήσει. Μια εσωτερική διεργασία θα έλεγα. Πολύ σημαντική και απαραίτητη. Πολλοί έχουν πει πως το blogging έχει λειτουργήσει ψυχοθεραπευτικά γι αυτούς. Δεν αρνούμαι εξάλλου πως κι εγώ εψαχνα κάτι να μαλακώσει την ψυχή μου όταν το άνοιξα. Κάτι σα να πω τον πόνο μου, να ακούσω μια γνώμη, να διαβάσω και σε άλλους ανάλογα πράγματα ώστε να ησυχάσω τον εαυτό μου πως δεν είμαι η μόνη που της έτυχε το ένα ή το άλλο...που ένιωσε έτσι ή αλλιώς!
Κι όλα just like that! Που να τρέχεις να τα λες τώρα σε ψυχαναλυτή, να σου φεύγουν κι ένα κάρο χρήματα! Άστο για αργότερα...άστο για όταν ζορίσει...
Και τσούκου-τσούκου, λίγο-λίγο, ήρθε κι έκατσε μια ορδή τρελών με απωθημένα στο κεφάλι μου. Κι εγώ πιο τρελή απ' όλους να κάθομαι να διαβάζω μέχρι και τις μαλακίες τους. Και να απαντώ θέλω δε θέλω. Τυπικούρα και εντάξει μέχρι αηδίας. Και γέμισε σκουπιδαριό το μυαλό μου. Και τους σκεφτόμουν όλους μέχρι και στην τουαλέτα....έλεος!!!!
Και να σου κλίκες και κουτσομπολιά, να σου εξαναγκασμοί τύπου 'ξεκαθάρισε τι εννοούσες' κλπ...πολύ που τους χέζω αλλά μια σύγχυση στη φέρνουν και δεν θά 'πρεπε.
Μυστήριοι τρελοί που η διαδικτυακή ζωή τους τούς έχει γίνει πιο απαραίτητη, ουσιαστική μέχρι σημείο εμμονής. Κι ό,τι μαλακία δεν κάνουν στην αληθινή ζωή γιατί δεν τους παίρνει...το ξερνάνε στα blogs.
Εγώ κράτησα στάση και χαρακτήρα που λέμε....μερικές φορές έκανα και την αμερικάνα κι όλα καλά. Δεν μπήκα στη διαδικασία να αποδείξω πως δεν είμαι ελέφαντας. Αλλά μόνο που τα είδα γύρω μου μού φτάνει. ΕΓΚΩΣΑΑΑΑΑ!!!!
Μιλάμε για το παλιό μου blog με τα πολλά σχόλια και links....τώρα υπάρχει μόνο σαν ανάμνηση μέσα στον σκληρό μου δίσκο....

τσάι και συμπάθεια

Τελικά το σωστό και το λάθος είναι ρευστά και ακαθόριστα. Οι κανόνες για να αμφισβητούνται, τα πρέπει για να γεννούν επαναστάσεις και τα 'καλούπια' για να τρελαίνουν τους ανθρώπους.

Κάπου ανάμεσα υπάρχει η αγάπη. Αυτή η ανακατώστρα που κανει το σωστό λάθος και το λάθος σωστό, που διαμορφώνει δικούς της κανόνες και δεν μπαίνει σε καλούπια. Πετά ελεύθερη και πλανάται στον αέρα ομορφαίνοντας τα πάντα.

Νιώθω πως κάνω το σωστό όταν την έχω οδηγό μου. Μου δίνει δύναμη, μου ανοίγει τα μάτια.

Γιατί μικρούλα μου γίνεσαι τόσο κακιά όταν σ' έχω ανάγκη; Το μόνο που θέλω μερικές φορές που νιώθω ευάλλωτη είναι πέντε λεπτά προσοχής...τίποτ' άλλο!

Τώρα που σου το είπα ξέρω πως δε θα δω ξανά αυτό το σκληρό πρόσωπο στις δύσκολες στιγμές μου. Ξέρω πως θα προσπαθήσεις γιατί τα είπαμε και τα ξεκαθαρίσαμε. Τι θέλει η μια από την άλλη...

Αυτά ήταν χθες....

Σήμερα ευτυχώς ακυρώθηκε μια τυπική συνάντηση που είχα κανονίσει. Δεν ακυρώθηκε από μένα, αλλά ευτυχώς ακυρώθηκε! Είμαι πολύ χάλια και καλύτερα που έμεινα εδώ να ηρεμήσω και να αναρρώσω.

Συνεχίζεται....

όλα καλα................

Ναι...ναι! Όλα καλά...κατάφερα μετά από πολύ καιρό και είδα δυο ταινιούλες παιδικές. Το wall-e και το kung fu panda. Το πρώτο πολύ ευφάνταστο, φουτουριστικό και ιδιαίτερα πρωτότυπο, το δε δεύτερο όμορφο...απλά όμορφο αν και κλασικότατη συνταγή.

Ένιωσα όμορφα, αλλά το σηματικότερο είναι πως συγκεντρώθηκα. Τώρα τελευταία δύσκολα συγκεντρώνομαι για να παρακολουθήσω ταινία. Πολύ dirt έχει μαζευτεί στο μυαλό μου. Κάτι δευτερόλεπτα που καταφέρνω να 'ξεσκονίσω' τα ράφια του μυαλού μου, κύματα ευφορίας με τη μορφή ελαφρών μουδιασμάτων 'τρέχουν' στο κορμί μου...κι όλα καλά...όλα καλά έστω για λίγο!

Η δυο πασμίνες μου, η κρεμ και η πράσινη με κράτησαν ζεστή όλη την εβδομάδα που ελαφρά ο αέρας πάγωνε προχωρώντας προς το χειμώνα.

Το βορεινό παγωμένο κομμάτι του σπιτιού που επιβαρύνεται από τις τρύπες των εξαερισμών, τώρα απέκτησε 'κουρτίνα' θερμότητας που ισσορροπεί τη θερμοκρασία σε όλο το σπίτι και την κρατά σταθερή.

Άρα...αν τα κύματα ευφορίας που κυλούν στο κορμί μου γίνουν συχνότερα και η 'κουρτίνα' θερμότητας συνεχίζει να λειτουργεί καλά και τις πιο κρύες νύχτες που αναμένονται, να ελπίζω...να ελπίζω πως είμαι σε καλό δρόμο!

Βιντεάκια από συναυλίες στο μέγαρο, κάποια ενημέρωση ειδήσεων από ηλεκτρονική εφημερίδα, αέναη προσπάθεια να γίνω καλή, όσο καλύτερη μπορώ στον πιο σημαντικό μου ρόλο, ήταν κάποια από τα πράγματα που ασχολήθηκα τις τελευταίες ώρες. Όχι πολλά αλλά όχι κι ανύπαρκτα όπως νόμιζα.............................

αρχείο....

Είναι απίστευτο πόσα πράγματα μένουν στην άκρη με την εξέλιξη της τεχνολογίας. Πόσο λατρεύω την τεχνολογία! Αλλά στενοχωριέμαι να βλέπω μεγάλα αρχεία ή συλλογές να παραγκωνίζονται ή να πρέπει να μετατραπούν για να διασωθούν και να χρησιμοποιηθούν.Στο παλιό μου σπίτι περιμένουν ακόμη το 'τρένο' κάμποσες κούτες γεμάτες με δίσκους βινυλίου σε πολύ καλή κατάσταση, χωρίς πολλά 'χρατς' και με καλοδιατηρημένες τις θήκες τους. Τώρα συνειδητοποιώ πως αυτές οι κούτες αποτελούν το μοναδικό σημείο αναφοράς της εφηβείας μου. Χμμμ! Όχι το μοναδικό...θυμήθηκα και τα βιβλία μου.Όμορφοι δίσκοι με καλή μουσική...αλλά its over!Θα ήθελα λίγο χρόνο που να συμπίπτει με δική μου σωματική αντοχή και φαντασία, ώστε να δημιουργήσω μια μουσειακή γωνιά στο σπίτι μου.Καλό θα ήταν να τα τοποθετήσω κάπου.Κι άλλες κούτες περιμένουν εκεί το τρένο. Ταινίες VHS. Πολύ καλές ταινίες της δεκαετίας 85 'εως 95, άλλες αγορασμένες κι άλλες κοπιαρισμένες απ' αυτές που νοικιάζαμε από τα video clubs. Οι κόπιες στην πλειονότητά τους είναι παιδικές.Ένα μεγάλο αρχείο με 20 περίπου τρίωρες VHS κασέτες που περιέχουν home videos είναι ήδη στο κάτω μέρος της βιβλιοθήκης του σαλονιού αλλά σύντομα πρέπει να μετατραπούν με το ειδικό πρόγραμμα σε dvd, αν θέλω να υπάρχουν και να τις βλέπω για τα επόμενα χρόνια.Όλο αυτό σήμερα το σκέφτηκα, ξεκινώντας από τις φωτογραφίες....άσχετο που τώρα είναι στο τέλος της λίστας.Περίπου 8 χρόνια τώρα χρησιμοποιούμε υπολογιστές όλοι μας και κατ' επέκταση ψηφιακές φωτογραφίες.Οκτώ χρόνων φωτογραφίες τις βλέπουμε, τις χρησιμοποιούμε, τις έχουμε φρέσκιες λόγω που βρίσκονται στα αρχεία του υπολογιστή.Τι γίνεται με τα 25 τουλάχιστον photo albums όμως; Εκτός του ότι μέχρι πρόσφατα ήταν καταχωνιασμένα και μη προσβάσιμα σε κάποιο σημείο της ντουλάπας, έχουμε πάψει να θυμόμαστε τι περιέχουν. Κι εκεί υπάρχει η ζωή των παιδιών από τη γέννηση ως την προ-εφηβεία τους περίπου. Είναι πολλές φωτογραφίες από εκδηλώσεις, ταξίδια, όμορφες στιγμές που ίσως έχουν ξεχάσει ή θυμούνται αμυδρά και θα πρέπει σύντομα να ξαναδυναμώσουν στο μυαλό τους.Θα είναι καλό πιστεύω...Κάποτε θα τις χρειαστούμε όλες αυτές τις φωτογραφίες σε τρία αντίτυπα...οπότε σκέφτηκα πως καλύτερα θα ήταν κάθε μια απ' αυτές να σκαναριστεί και να φυλαχθεί ως jpg αρχείο.Μετά είναι απλά τα πράγματα...ανοίγει σαν αρχείο 10 φορές την ημέρα και μεταφέρεται 'για πλάκα' με χίλιους τρόπους όπου θες.Αλλά μέχρι τότε ας ψάξουμε για το χρόνο και την υπομονή που θα πρέπει να έχουμε για να βγάλουμε μια-μια τι φωτογραφίες μας προσεκτικά από το πρώτο ως το εικοστό πέμπτο album.Για δες! Κι ό,τι παραπονιόμουν πως δεν έχω τι να κανω...