hey, αδιάκριτοι!!! σταματήστε τις διακρίσεις...

Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από τις διακρίσεις και ρε γαμώτο πολλές φορές τις κάνουμε ασυναίσθητα ή τις δεχόμαστε απροκάλυπτα. Όσο πιο εγωκεντρικοί και αδιάλακτοι είμαστε τόσο περισσότερες διακρίσεις κάνουμε. Είναι γιατί δεν περνάμε σε αυτές τις περιπτώσεις από καμία κρισάρα τα συναισθήματα ή τη συμπεριφορά μας, κοινώς 'στην κοσμάρα μας'. Εμείς τι νιώθουμε και πως το βλέπουμε έχει σημασία.
Είναι ένα μικρό έγκλημα όταν γίνονται διακρίσεις κι άλλο ένα όταν τις αφήνουμε να λαμβάνουν χώρα μπρος τα μάτια μας. Να εξαλείψουμε κάθε διάκριση; χλωμό το κόβω....αλλά μπορούμε να την εμποδίσουμε λίγο, με όποιο τρόπο.
Με αυτά και με άλλα δοκιμάζονται καθημερινά τα νεύρα μου με προσωρινά θύματα τον έλεγχο και την ισορροπία μου. Και ιδού το ερώτημα: να κάνω σαματά για τη διάκριση και τη χαμένη ισορροπία μου ή να προσέχω και να είμαι με έναν πέλεκυ πάνω από συγκεκριμένους αδιάκριτους που συνεχίζουν να κάνουν διακρίσεις ζώντας στην κοσμάρα τους....ΟΙ ΔΥΣΤΥΧΟΙ!

τα λόγια περιτά

Κυριακή πρωί, ανατολικά της αττικής, φωτογραφίζω μέσα από το αυτοκίνητο όλη τη μαγεία που δωρίζει απλόχερα η φύση εκείνη την ώρα....

όλα καλά

Αχχχ! Γεμάτη η μέρα σήμερα. Από χαρά, από καθήκοντα, από κουβέντα, από τρεχάματα, από απολογισμούς, από μικροψώνια, από μικροχαρές.
Μερικές μέρες ρέουν σα γάργαρο νερό και περιέχουν τόσα όσα μπορεί να χωρέσει μια μέρα κι ακόμη παραπάνω....
Η ώρα γύρω στο σούρουπο ήταν το απώγειο αυτής της παρασκευής γιατί με βρήκε στο καταλληλότερο μέρος για να χαρώ αυτό τον ορίζοντα με το ξάστερο μπλε και τα απίστευτα σύννεφα...
Το βραδάκι έκανα λίγες δουλίτσες στο σπίτι με πολύ χαρά γιατί αύριο είναι σάββατο και το καθιερωμένο μου δρομολόγιο λίγο αργότερα έγινε παρέα με μουσική από το σταθμό μελωδία....ό, τι καλύτερο.
Τώρα χαλαρώνω με μια γλυκιά ζέστη να με τυλίγει και την ελπίδα πως αύριο δε θα είναι τόσο ακραία τα καιρικά φαινόμενα που πρόβλεψαν. Άλλωστε είπαν πως από σήμερα θα βλέπαμε αισθητή διαφορά στον καιρό αλλά η μέρα τελικά ήταν εξαιρετική....το σήμερα σε ένα λεπτό φεύγει. Είναι 11 και 59 και όλα καλά!!!

ζιζάνια

Αχ!!! Υπάρχει ένα ζιζανιάκι μέσα μου. Και δεν είναι σχήμα λόγου για να πω πως κρύβω μέσα μου ένα άτακτο παιδί ή πως η άλλη μου φύση είναι ένα ζαβολάκι που δεν έχει σχέση με αυτό που κατα μεγάλο ποσοστό δείχνω και είμαι.
Αναφέρομαι στη ζήλεια που νιώθω μερικές φορές για μερικά πρόσωπα και πράγματα κι αυτό συμβαίνει μόνο σε κάποιες φάσεις και συνθήκες γιατί κατα πάσα πιθανότητα αυτό που εννοούμε ζηλιάρα με όλη τη σημασία της λέξης δεν είμαι επουδενή.
Το σιχαίνομαι αυτό όταν το νιώθω, όταν το ζίζανιάκι με τριβελίζει και παλεύει να με μεταμορφώσει σε κάτι μικρό και άθλιο. Δεν αντέχω αυτή την αίσθηση, τρελαίνομαι....ψάχνω από κάπου να πιαστώ σε ένα άδειο μέρος παγιδευμένη με μια παγωμάρα να τυλίγει την ψυχή μου και να την αδειάζει από κάθε τι καλό. Ποτέ δε θυμάμαι πως φεύγει αυτό το συναίσθημα ενώ σίγουρα θυμάμαι για ποιους λόγους ή αφορμές ήρθε. Φεύγει ξαφνικά; Ίσως όχι...αν έφευγε ξαφνικά κι απότομα ίσως θυμόμουν κάποια ανακούφιση. Αλλά όχι...δεν θυμάμαι. Κάνει τον κύκλο του αφού παίξει καλά-καλά με τα νεύρα μου, βρει σε κάποιες γωνίες που αιμοραγούν κάνοντάς τες ακόμη χειρότερα, γλεντάει με την τρέλα μου για κάμποσο κι αφού με αφήσει εξαντλημένη σε μια γωνιά, φεύγει αργά-αργά ακροπατώντας σαν το γάτο.
Κάποια μέρα θέλω να του δείξω την πόρτα να φύγει οριστικά και να μην ξανάρθει...άλλωστε μόνο ένα μικρό ζιζάνιο είναι. Κάποιο φάρμακο θα υπάρχει για να το κάνει να τρομάξει....

its so lovely when its sunny....

Kathe xeimwna vuthizomai sto telma, ekmidenizetai i uparksi mou, kolubaw se mia ateleiwti thalasa thlipsis kai aniborias.
Autos o xeimwnas itan ipios omws, ena anapantexo dwro, mia tonwtiki enesi pou eixa anagi. Poli gluka ginetai i metavasi stin anoiksi pou me ta prwta skirtismata tis mou deixnei pws den xreiazetai polu douleia gia na vrw tous vioruthmous mou pou elaxista exoun diataraxthei...
Ti mou eipes xthes thumasai? 'go to l.a man'....noooo.....l.a sucks....'then go to africa'....xaxaxa....thats better....borw kai asia kalutera!
O metavolismos mou kathe xeimwna zimiwnetai kai thelw trofi isa me mias arkoudas gia na sunelthw ki auto me rixnei sta patwmata. Ki o favlos kuklos arxizei gia na teleiwsei kapoia stigmi afinwntas omws to mikro simadaki tou pou prostithetai sta simadakia twn proigoumenwn xronwn....

οδοιπορικό σε δυο επίπεδα

Προσπαθώ να θυμηθώ αλλά είναι μάταιο. Αυτό τον κόσμο, αυτά τα σοκάκια, αυτή την ατμόσφαιρα....
Κρίμα! Ένα ονειρικό παραμύθι που γλιστράει και κατρακυλάει αργά και σταθερά από τις σκάλες του νου μου πριν προλάβω να το πιάσω. Κάθετες σκάλες σαν αυτές που φοβάμαι, σαν αυτές των ναών στο Θιβέτ.

χρόνια μας πολλά!

Καλημέρα, καλημέρα, καλημέρα!!! Είμαι γυναίκα, μάνα και γιορτάζω σήμερα τη γυναικεία φύση μου που με έκανε πρώτη φορά μάνα αυτή ακριβώς τη μέρα!!! Ναι, ναι....8 μαρτίου γιορτάζω σα γυναίκα και μάνα, 8 μαρτίου γιορτάζει η πρώτη κορούλα μου τα γενέθλειά της αλλά και τη γυναικεία της υπόσταση, ιδιαίτερα σήμερα που κλείνει τα 18. Και η μικρή μου γιορτάζει. Σήμερα είναι μια ξεχωριστή ημέρα λοιπόν και θα τη γιορτάσουμε με έξοδο-έκπληξη όλη η οικογένεια :)))) Κάτι που θα έχει ατμόσφαιρα και γλέντι με έναν τρόπο που δεν έτυχε μέχρι τώρα να 'δούμε' και συσχετίζεται με μια πρόσφατη ενασχόλησή μας κλπ....κλπ.

Είμαι πολύ χαρούμενη :)))) Ναιιιιιι!!!!

Χρόνια πολλά λοιπόν!!!! Χρόνια πολλά Γκέλυ μου γλυκιά και όμορφη, να είσαι πάντα χαρούμενη κι ευτυχισμένη και ό,τι επιθυμείς εύχομαι να πραγματοποιηθεί!!!!

Χρόνια πολλά και σε όλες τις γυναίκες....τις υπέροχες γυναίκες που ομορφαίνουν αυτό τον πλάνήτη, αυτή τη ζωή....

Χρόνια μας πολλά Γκέλυ και Νένα, γυναίκες αυτού του σπιτικού που όλο και πιο όμορφο και καλό γίνεται....

to pio duskolo pragma sto post einai na vreis titlo....

kai ksafnika ola xalane, aporuthmizontai kai duskola kinountai. H karekla vouliazaei kai stravwnei, ta ellinika den bainoun, o xwros exei kalufthei apo skoni.
Xthes efaga vroxi sto kefali. Mes ti zali mou arga ti nuxta diavasa pws perieixe skoni apo afriki pou metefere radienerga apo tsernobil. Ti na pw! Prin 22 xronia peripou eixa faei alli mia vroxi sto kefali ligo meta apo ekeino to atuxima. Kai kati mou elege to apogeuma pws auto pou planatai stin atmosfaira den einai gia kalo. Mia mustiria aithali pou murizei kameno.
Akolouthise i ruba sti sxoli xorou pou me ekane xaroumeni kai mia omorfi volta pros eksoxiko proastio gia kafedaki kai glukaki. Apla gemisame endiameso xrono.
To vradu arga piga na organwsw tin ekpliksi tis kuriakis kai simera to prwi pali pira sta sovara to rolo mou.
Tha parameinw stin ataka tin teliki pou eipa ki ekleisa tin kouventa. O kathenas analoga me ton tropo tou kineitai kai zei kai xrewnetai ta thetika kai arnitika twn energeiwn tou. Ki egw exw arnitikes parenergeies apo ton tropo pou epilegw na feromai opote giati na kanw mathima? O kathenas mas proxwra kai mathainei. Sto finale i afentomoutsounada mou einai i pio rigmeni tis upothesis opote den dikaioumai na omilw kai na prizw kanenan. Sorry an se epriksa...
Prepei na to parw alliws giati simadia katathlipsis diagrafontai entona panw mou. Kai telika diapistwnw pws kathe enas pou erxetai se tetoia katastasi kai den paei sto giatro, den to kanei apo egwismo alla apo apli variomara....tromara mou....

σαν περγαμόντο....

Πώς μου ήρθε να βάλω την λεζάντα 'σαν περγαμόντο'; Είναι που πολλές φορές κάτι μονότονες μέρες σε κάτι ανιαρές διαδρομές, γεμάτες καυσαέρια και κόρνες, οι διαδρομές μου με έβγαζαν σε κάτι μικρά τμήματα πόλης με άρωμα από χθες και στοιχιμένες νεραντζιές....

χαχαχαχχαχα!!!!

(τις είχε βάλει κάποιος να στοιχιθούν)

Νεραντζιές...ναι!!! Κάποιος ελλεεινός τις ταρακουνούσε που και που για να πέσουν τα καλοθρεμένα νεράντζια στα μηχανάκια και στα αυτοκίνητα κάνοντάς να ενεργοποιηθούν οι συναγερμοί τους. Τι άρωστα άτομα κυκλοφορούν Θεέ μου....

Παρολ' αυτά το λεπτό αλλά συνάμα έντονο άρωμά τους διαχεόταν και σαν στιγμιαία αρωματοθεραεία με έκανε να παίρνω μια βαθιά αναπνοή που όσο δειαρκούσε είχα κλειστά τα μάτια κι έκλεινα σε αυτή τη στιγμή όσα όνειρα μπορούσαν να χωρέσουν.

Το υπέροχο γλυκό τους είναι το ίδιο ονειρικό με το άρωμά τους. Αναμειγνύεται η γλύκα με την πίκρα σε τέλειο ποσοστό...είναι σχεδόν μεθυστικό αν τρως περγαμόντο....κάτι σα να μεθάς με κρασί γλυκόπιοτο που μέσα του έχει φρούτα.

Το χρώμα ζεστό και φωτεινό....με το σιρόπι να μοιάζει με αυτά τα κρύσταλα που τα διαπερνάει το φως...

Μια ολόκληρη φιλοσοφία ζωής σε έναν καρπό που γίνεται γλυκό, που γίνεται ποτό....το χρώμα, το άρωμα, η γεύση, η διαφάνεια. Ό,τι περιέχει είναι αυτό που επιλέγω να περιέχει η ζωή μου.

τι είναι τελικά κακό;

Κι αν το βράδυ είναι μονότονο, το κακό δεν είναι εκεί. Κι αν δεν πρόλαβα να κάνω αυτά που ήθελα το κακό δεν είναι εκεί. Κι αν δεν έχω καταφέρει να ζω όπως θα ήθελα το κακό δεν είναι εκεί. Κι αν θυμάμαι και βουρκώνω το κακό δεν είναι εκεί....

Το να με κατηγορώ....μήπως....αυτό είναι το κακό;

Υπάρχει κάπου μια ηρεμία βαθιά χωμένη που τα κάνει όλα απλά κι όμορφα. Υπάρχει μια αποδοχή που τα γλυκαίνει όλα, υπάρχει μια ελπίδα που τα φτιάχνει όλα....