γιατί οτιδήποτε είναι πολυτιμότερο όταν το έχεις ανάγκη

Πόσο τυχαία ή οργανωμένα από το υποσυνείδητο μπορεί να είναι όλα στη ζωή? Καιρό τώρα, διανύοντας τα χρόνια της 'κρίσης' αναθεωρώ και ψάχνω αξίες να κρατηθώ, προσπαθώ να νιώσω την ευθύνη και να κάνω ότι περνά από το χέρι μου για το καλύτερο. Κάθε κουβέντα που με ενθαρρύνει πέφτει σαν βάλσαμο στις πληγές, αυτές που έχουμε όλοι πια, αναπόφευκτα κι εγώ...κάθε καλό παράδειγμα που βλέπω μου δίνει δύναμη να συνεχίσω, κάθε μυαλωμένη κουβέντα με κάνει να ελπίζω. Μα τυχαία σήμερα, το καλύτερο βάλσαμο έπεσε στα χέρια μου. Είναι ένα βιβλίο. Από αυτά που έπρεπε εδώ και αιώνες στη ζωή μου να ήξερα, να διάβαζα, να είχα λατρέψει. Δεν πειράζει! η λαχτάρα της ανακάλυψης έστω και αργά είναι αυτή που σε κάνει να νιώθεις πως κάθε μέρα που ζεις είναι πολύτιμη, πως όσο ζεις μαθαίνεις κι αυτό είναι που σε κάνει άπληστο με το χρόνο. Το βιβλίο αυτό είναι το ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΧΩΡΙΣ ΟΝΟΜΑ της Πηνελόπης Δέλτα. Κι εδώ φτάνω στο σημείο να αιτιολογήσω την αρχική μου άποψη πως η τύχη αιωρείται ή προκαλείται? Διότι αυτό το βιβλίο δεν είναι ένα παιδικό βιβλίο όπως φαίνεται (πάντα υπάρχει χρόνος για όμορφα παιδικά χρόνια), αλλά ένα συμβολικό ανάγνωσμα που όλοι πρέπει να ανατρέξουμε σε αυτό, αυτή τη στιγμή, ζώντας αυτές τις καταστάσεις. Κάθε του λέξη θα ανάψει μια σπίθα δύναμης μέσα μας, όσο κι αν ακούγεται ρομαντικό. Προς το παρόν παρακολουθώ το ξεπεσμένο βασίλειο με το φιλότιμο πριγκιπόπουλο που ανακαλύπτει χαμένες αξίες και μελανά σημεία του τόπου του...τρέχω να συνεχίσω την ανάγνωση!

smile...

Βαθιά ανάσα! πέρασε πάλι μια δύσκολη εβδομάδα, ευτυχώς που υπάρχουν και οι δύσκολες εβδομάδες, ευτυχώς που υπάρχει η ένταση και η πίεση χρόνου και μη, έτσι γινόμαστε πιο δημιουργικοί, έτσι πάμε παρακάτω, έτσι βγαίνει η δυναμική μας. Χτες και σήμερα ξεκούραση. Πάντα ακολουθεί ξεκούραση, αναγκαία. Πάντα η κόπωση θα φέρει ένα μικρό ταρακούνημα στην υγεία μου και θα έχω ένα λόγο παραπάνω να αποσυνδεθώ από οτιδήποτε. Με λίγες τύψεις κι ενοχές αλλά και ανακούφιση. Το Σάββατο γύρισα αργά από τη δουλειά, μόνη μου στο σπίτι, όλοι κάπου είχαν πάει κι εγώ άνοιξα την πόρτα κι ένιωσα ελεύθερη μπαίνοντας μέσα. Έβαλα στο ραδιόφωνο το σταθμό που παίζει ethnic, ήπια κάτι, έπαιξα μερικές παρτίδες scrabble online και μετά βγήκα στο μπαλκόνι να αφουγκραστώ το σαββατιάτικο βράδυ. Και μετά....ναι, μπορεί να ήμουν στο 'πόδι' δώδεκα ολόκληρες ώρες, παρα ταύτα, καθάρισα όλες τις ακαταστασίες από τις κατασκευές των παιδιών, από τα ραψίματα, μπογιές, χαρτιά κι ότι άλλο φαντάζεται ο καθένας. Ένιωσα τέλεια, σχεδόν όλοι οι στόχοι που είχαμε βάλει σε ένα πρόγραμμα πιεστικό χρονικά είχαν επιτευχθεί. Κι έτσι ένα σαββατιάτικο βράδυ χωρίς να περιέχει κάτι ξεχωριστό, έγινε μοναδικό. Η νύχτα ήταν ζεστή...σκέφτηκα αγαπημένα μου πρόσωπα που ταλαιπωρούνται λίγο τον τελευταίο καιρό, πάντα θα είμαι δίπλα τους και πάντα θα νοιάζομαι. Σκέφτηκα τα παιδιά μου, σκέφτηκα πόσο δίκιο είχα, άσχετα αν δεν το επέβαλα, σκέφτηκα όλα αυτά που εκκρεμούν και άλλα τόσα. Όλα θα πάνε καλά, σκέφτηκα επίσης, όπως και να έχει είμαι μαχήτρια, και αυτό έχει σημασία. Όταν μάχεσαι όλα πάνε καλά με όποιο τρόπο κι αν εξελίσσονται οι καταστάσεις...

και δυο υστερόγραφα

1. φθινόπωρο!!! καλώς το κι ας  άργησε...ήταν τόσο όμορφα σήμερα που ήπια δυο καφέδες, σπάνιο φαινόμενο για μένα!
 2. ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιο...