Δευτέρα 29 Δεκεμβρίου 2008

ασφάλεια

Οκ....Δεν είχα νιώσει ποτέ αυτό που λέμε ασφάλεια. Το άντεξα. Προσπάθησα να χτίσω αυτό που τόσο ποθούσα. Αλλά η μετάβαση θέλει τον αναλογικό της χρόνο να μεστώσει για να νιώσεις αυτό που έχεις κάνει, εκεί που έχεις φτάσει.
Τώρα δεν με νοιάζουν και πολλά. Κοιτάω πίσω και θυμάμαι όλο αυτό τον ίλλιγγο που με τράβαγε στο γκρεμό και μοιάζει με εφιάλτης. Με κακό όνειρο που τέλειωσε. Ξύπνησα και είμαι ασφαλής στο κρεβάτι μου. Και μάλλον δε με νοιάζει πια τίποτα άλλο.

Τρίτη 16 Δεκεμβρίου 2008

μια χαρα....

Γιούπι, γιούπι, γιούπιιιιι! Έχω μειώσει κατά πολύ τις ώρες στο ίντερνετ. Μπαίνω μόνο για να μιλήσω μέσω msn για τα απαραίτητα, στη zougla για να ενημερωθώ, στο reader του παλιού μου λογαριασμού για να διαβάσω παλιούς καλούς co-bloggers κι εδώ κάθε αραιά και που για να γράψω καμιά μπούρδα να περάσει η ώρα.
Ξαναβρήκα την παλιά μου φόρμα κατα μεγάλο ποσοστό όσον αφορά την εμφάνισή μου, τη διάθεσή μου, και την έκφραση του προσώπου μου. Κάνω με περισσότερο σύστημα τις δουλειές μου κι έχω αρχίσει να εστιάζω σε πολλές λεπτομέρειες της ζωής μου που μπορεί να αφορούν από διακόσμηση σπιτιού έως κέφια των παιδιών.
Οκ....δεν μετανοιώνω που υπήρξα blog-freak, ίσως ήταν μια περίοδος που χρειαζόταν να το κάνω για πολλούς και διάφορους λόγους.
Τώρα τα βράδια έχουν τηλεορασούλα και ανάγνωση βιβλίων. Τα βιβλία που με εκφράζουν είναι για μένα η υπέρτατη τροφή για την ψυχή μου, η υπέρτατη αναψυχή μετά την θάλασσα και τις διακοπές.
Σήμερα δεν ξέρω πως(;), πάλι καταλήξαμε στο mall και πάλι κατεβήκαμε στο fnac για να εκστασιαστούμε άλλη μια φορά από όλα αυτά που μπορούν να εξιτάρουν το πνεύμα, τα μάτια και τα αυτιά μας.
Εγώ μαγνητίστηκα από τα ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΕΥΑ ΠΑΛΜΕΡ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΥ και χωρίς δεύτερη σκέψη το βούτηξα. Μάλιστα πρόλαβα σε ένα μικρό κενό μεταξύ φαγητού στις 8 η ώρα το βράδυ και τηγανίσματος λουκουμάδων στις 9, να διαβάσω σκόρπια σημεία και να πάρω μια πρόγευση.
Έτσι, είναι τρία τα βιβλία που ταυτόχρονα διαβάζω τώρα....
Το Ο ΕΡΩΤΑΣ ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟ, που ομολογώ με ξάφνιασε ευχάριστα, στην αρχή το πέρασα για μούφα....αλλά αποδείχθηκε καλό.
Μετά το 366 μέρες της Μαρίας Γεωργιάδου. Τι υπέροχη γραφή! Είναι καταπληκτική συγγραφέας, γράφει ανάλαφρα, σα χάδι, με λεπτότητα κι ευγένεια....δεν έχω ξανασυναντήσει τέτοια γραφή. Τέτοιο ύφος! Δεν αγόρασα το βιβλίο γιατί είναι διάσημη και με τράβηξε η φωτό της στο εξώφυλλο. Αγόρασα το βιβλίο γιατί είχα λατρέψει τον ΕΚΠΤΩΤΟ ΑΓΓΕΛΟ που είχε γράψει η ίδια και είχε γίνει σήριαλ στην τηλεόραση.
Τρίτο βέβαια τα γράμματα του Σικελιανού.....

Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2008

η γη της αλητείας...

Ησυχία....σε μια άκρη της πόλης έξω από την Αθήνα που όμορφα καιγόταν μέχρι και λίγο πριν. Ένα σύνολο ατόμων, μια ανήμπορη κοινωνία, ένα κράτος παρωδία.
Δεν λυπάμαι...έχω λυπηθεί πολύ καιρό πριν....τα έχω ζήσει διάσπαρτα πολύ καιρό πριν.
Μας βανδάλισαν κάποτε το αυτικίνητο, γείτονας ήταν....οργισμένο νιάτο που δεν βρήκε να παρκάρει, μεθυσμένο κωλόφαρδο που γλίτωσε λίγο πριν από μπλόκο για αλκοτέστ.
Στα σχολεία αργότερα, δυο ομάδες διεφθαρμένων με την κάλυψη των βαθμών και της ικανότητας να παρουσιάζονται ως 'καλά παιδιά' γλείφοντας και 'δουλεύοντας' βαριεστημένους μεσήλικες καθηγητές...
Στις εκλογές...στην επιλογή καμιάς κυβέρνησης με αξιοκρατία ή μέριμνα. Κανείς δεν υποστήριξε τα απλά δικαιώματά μας. Ψήφισα για τις ορδές των επαρχιωτών που βολεύτηκαν στις δημόσιες υπηρεσίες με χαρτί δημοτικού.
Στήριξα με τον δικό μου οβολό τη ζημιά των χρημάτων που καταχράστηκε η παρέα του κυριούλη που έπεσε από το μπαλκόνι πέρυσι τέτοια εποχή περίπου.
Ο χοντρός παίζει playstation που λέει κι ο Μητσικώστας. Δεν έκανε τον κόπο να βγει να πει δυο κουβέντες. Του έκαναν ένεση αναισθησίας μου φαίνεται.
Αστυνομία αποτελούμενη από μη ρισκάροντες τον κώλο τους για οτιδήποτε από τη μια κι από θερμοκέφαλους πιστολάδες από την άλλη. Ύψος και βάθος....γκρεμός και ρέμα....ζενίθ και ναδίρ...άκρα, άκρα τεντωμένα.
Ήταν αναπόφευκτο αυτό λένε.
Μάλιστα...τη βουλή δεν την άγγιξαν πάντως. Έσπασαν κι έκαψαν τα μαγαζιά πολιτών που επιβιώνουν μόνοι τους και χρηματοδοτούν βρωμοπολιτικάντηδες και λαμόγια.
Θορυβηθήκατε? Κακώς!!! Απλά ζούσατε στην κοσμάρα σας....όλα αυτά υπήρχαν σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, καλά κρυμμένα και καμουφλαρισμένα. Ή και άλλες φορές ωμά φανερά και απροκάλυπτα.
Καλώς ήρθατε στη γη της αλητείας.

Παρασκευή 5 Δεκεμβρίου 2008

sexy μελομακάρονα

Μου αρέσει το sex and the city. Τρώνε συνεχώς έξω σε όμορφα restaurants οι τέσσερις φιλεναδούλες κι έτσι λένε τα νέα τους μεταξύ κοκτέϊλ και κύριου πιάτου! Η Κάρι φοράει τέλεια ρούχα και ζει ρομαντικές στιγμές στο λιτό διαμέρισμά της. Το βράδυ πάντα καταθέτει τις ανησυχίες της και τα ερωτήματα στο apple laptop της.

Τέσπα...η Κάρι έχει δημιουργήσει μιμητές του ρόλου της. Πάμπολες κυρατσούλες που το βράδυ αργά, μετά από ένα ντους και δυο κεριά αρωματικά δίπλα τους, πίνοντας αργά το καλμαριστικό τους ρόφημα (από τσάϊ βουνού ως βαλεριάνα), γράφουν μαλακιούλες δίνοντας έμφαση και γκλαμουριά στην λίιιιιιγο μίζερη ζωούλα τους.

Καλη ώρα σαν εμένα τώρα. Χααααχαχαχαχαχαχα!!!!!

Λοιπόν....θέλω οπωσδήποτε να δω την παράσταση 'το θαύμα της Αν Σάλιβαν'. Και η μεγάλη μου θέλει να δει την ανταλλαγή. Άντε μπας και ξεκολήσω από το σπίτι, μπας και φτιαχτώ λιγουλάκι, μπας και εμπνευστώ να δω τη ζωή ωραία, με τον μοναδικά δικό μου χαζό τρόπο που βλέπω καμιά φορά τα πράγματα....χεχεχεχε!!!!

Ξημερώνει πέντε δεκέμβρη....κι εγώ η αρχικρυουλιάρα μέχρι πριν, αέριζα το σπίτι, βγήκα λίγο στο μπαλκόνι κι ένιωσα μια ήρεμη και ζεστή για την εποχή νύχτα και το κυριότερο;;;;;
Είμαι όλη μέρα λεπτά ντυμένη και χωρίς θέρμανση!
Συνήθως τέτοια εποχή με τις ανάλογες θερμοκρασίες, έτρωγα το νάμπακο για να ζεσταθώ, φόραγα τρεις σειρές ρούχα και είχα αναμένα τρία με τέσσερα είδη θέρμανσης. Καλοριφέρ, air conditions σε κάποιες φάσεις, λίγο τζάκι (ζημιά έκανε δαύτο παρά καλό) και μια kerosun για βοήθεια.

Άντε να με δω αύριο αν θα κατεφέρω να πάρω κάτι κουρτινούλες και να ανεβάσω τα στολίδια από την αποθήκη. Όσο για σήμερα, έκανα μια πρόοδο. Έφαγα το πρώτο μου μελομακάρονο. Μετά ακολούθησαν πολλά βέβαια, αλλά εκείνο το πρώτο ήταν που έκανε τη διαφορά....περαστικά μου!!!!

Τρίτη 2 Δεκεμβρίου 2008

κάτι νύχτες...

Ναι το είδα! Ήμουν έξω την κατάλληλη ώρα της νύχτας και πάνω στο μπλε βαθύ θόλο είδα το φεγγαράκι σα 'φέτα από πεπόνι' κι ένα αστέρι έντονο στο τελείωμα της μιας άκρης του...σαν μια φωτεινή μπίλια ένα πράμα, σαν τις παιδικές ζωγραφιές μου. Πάντα το φεγγάρι το σχεδίαζα σα φλούδα και στην άκρη του έβαζα ένα αστεράκι να έχει παρεούλα.
Πιο πάνω άλλη μια φωτεινή μπίλια, ένα λαμπερό αστέρι.
Ήταν υπέροχα!
Αρχίσαμε να λέμε ιστορίες για ufo....γελάσαμε λίγο κι ο καθένας απ' τους τρεις μας ένιωσε τυχερός που πέτυχε το θέαμα....χωρίς να αναρωτιόμαστε και πολύ τι το ξεχωριστό έχει ή τι συμβαίνει.
Πριν από λίγο που έκανα την καθημερινή μου ανάγνωση σε γνωστή ηλεκτρονική εφημερίδα, διάβασα άρθρο που αναφερόταν στο παραπάνω θέαμα με ανάλογες φωτογραφίες και λεζάντα που παρέπεμπε να κοιτάξουν οι έλληνες απόψε τον ουρανό, καθώς δίας και αφροδίτη σχηματίζουν τρίγωνο με το φεγγάρι...

υγ. προσπαθώ να ξεκολλήσω το νου μου από την ιστορία που διάβασα καθώς ήταν ιδιαίτερα όμορφη, με διάχυτα συναισθήματα που άγγιξαν ευαίσθητα σημεία. Είναι αξιοσημείωτη η ενέργεια και η δύναμη κάποιων λέξεων και εκφράσεων. Νιώθω ηλεκτρικές εκκενώσεις στο στομάχι και δέος. love is in the air...

Τετάρτη 26 Νοεμβρίου 2008

the x blog

Εγώ είχα ανάγκη να γράφω και να διαβάζω...άντε που και που να ανταλάσσω κανα σχόλιο. Πως έπεσα θύμα της μαλακίας μου για άλλη μια φορά δεν μπορώ να καταλάβω. Υποτίθεται πως εδώ είναι ενός είδους καταφύγιο. Τα καταφύγια είναι χώροι απομόνωσης και σκέψης ή αναψυχής. Είναι διαφορετικά από τα σπίτια μας και σε διαφορετικά σημεία από αυτά που ζούμε. Ζούμε κοντά σε λεωφορεία, αγορά, με πολύ κόσμο και φασαρία γύρω μας. Τα καταφύγια είναι σε δύσβατα σημεία, δυσπροσέγγιστα, σε παρθένα μέρη, με έλλειψη ανθρώπινης παρουσίας για πολύ καιρό.
Φαντάζομαι πως στο καταφύγιο όλα είναι ήρεμα, αφουγκράζεσαι τη φύση και τους ήχους της και κατ' επέκταση βρίσκεις τη γαλήνη, ακούς τη σκέψη σου και αναλύεις κάποια πράγματα που δεν έχεις συνειδητοποιήσει. Μια εσωτερική διεργασία θα έλεγα. Πολύ σημαντική και απαραίτητη. Πολλοί έχουν πει πως το blogging έχει λειτουργήσει ψυχοθεραπευτικά γι αυτούς. Δεν αρνούμαι εξάλλου πως κι εγώ εψαχνα κάτι να μαλακώσει την ψυχή μου όταν το άνοιξα. Κάτι σα να πω τον πόνο μου, να ακούσω μια γνώμη, να διαβάσω και σε άλλους ανάλογα πράγματα ώστε να ησυχάσω τον εαυτό μου πως δεν είμαι η μόνη που της έτυχε το ένα ή το άλλο...που ένιωσε έτσι ή αλλιώς!
Κι όλα just like that! Που να τρέχεις να τα λες τώρα σε ψυχαναλυτή, να σου φεύγουν κι ένα κάρο χρήματα! Άστο για αργότερα...άστο για όταν ζορίσει...
Και τσούκου-τσούκου, λίγο-λίγο, ήρθε κι έκατσε μια ορδή τρελών με απωθημένα στο κεφάλι μου. Κι εγώ πιο τρελή απ' όλους να κάθομαι να διαβάζω μέχρι και τις μαλακίες τους. Και να απαντώ θέλω δε θέλω. Τυπικούρα και εντάξει μέχρι αηδίας. Και γέμισε σκουπιδαριό το μυαλό μου. Και τους σκεφτόμουν όλους μέχρι και στην τουαλέτα....έλεος!!!!
Και να σου κλίκες και κουτσομπολιά, να σου εξαναγκασμοί τύπου 'ξεκαθάρισε τι εννοούσες' κλπ...πολύ που τους χέζω αλλά μια σύγχυση στη φέρνουν και δεν θά 'πρεπε.
Μυστήριοι τρελοί που η διαδικτυακή ζωή τους τούς έχει γίνει πιο απαραίτητη, ουσιαστική μέχρι σημείο εμμονής. Κι ό,τι μαλακία δεν κάνουν στην αληθινή ζωή γιατί δεν τους παίρνει...το ξερνάνε στα blogs.
Εγώ κράτησα στάση και χαρακτήρα που λέμε....μερικές φορές έκανα και την αμερικάνα κι όλα καλά. Δεν μπήκα στη διαδικασία να αποδείξω πως δεν είμαι ελέφαντας. Αλλά μόνο που τα είδα γύρω μου μού φτάνει. ΕΓΚΩΣΑΑΑΑΑ!!!!
Μιλάμε για το παλιό μου blog με τα πολλά σχόλια και links....τώρα υπάρχει μόνο σαν ανάμνηση μέσα στον σκληρό μου δίσκο....

Τρίτη 25 Νοεμβρίου 2008

τσάι και συμπάθεια

Τελικά το σωστό και το λάθος είναι ρευστά και ακαθόριστα. Οι κανόνες για να αμφισβητούνται, τα πρέπει για να γεννούν επαναστάσεις και τα 'καλούπια' για να τρελαίνουν τους ανθρώπους.

Κάπου ανάμεσα υπάρχει η αγάπη. Αυτή η ανακατώστρα που κανει το σωστό λάθος και το λάθος σωστό, που διαμορφώνει δικούς της κανόνες και δεν μπαίνει σε καλούπια. Πετά ελεύθερη και πλανάται στον αέρα ομορφαίνοντας τα πάντα.

Νιώθω πως κάνω το σωστό όταν την έχω οδηγό μου. Μου δίνει δύναμη, μου ανοίγει τα μάτια.

Γιατί μικρούλα μου γίνεσαι τόσο κακιά όταν σ' έχω ανάγκη; Το μόνο που θέλω μερικές φορές που νιώθω ευάλλωτη είναι πέντε λεπτά προσοχής...τίποτ' άλλο!

Τώρα που σου το είπα ξέρω πως δε θα δω ξανά αυτό το σκληρό πρόσωπο στις δύσκολες στιγμές μου. Ξέρω πως θα προσπαθήσεις γιατί τα είπαμε και τα ξεκαθαρίσαμε. Τι θέλει η μια από την άλλη...

Αυτά ήταν χθες....

Σήμερα ευτυχώς ακυρώθηκε μια τυπική συνάντηση που είχα κανονίσει. Δεν ακυρώθηκε από μένα, αλλά ευτυχώς ακυρώθηκε! Είμαι πολύ χάλια και καλύτερα που έμεινα εδώ να ηρεμήσω και να αναρρώσω.

Συνεχίζεται....

Δευτέρα 24 Νοεμβρίου 2008

όλα καλα................

Ναι...ναι! Όλα καλά...κατάφερα μετά από πολύ καιρό και είδα δυο ταινιούλες παιδικές. Το wall-e και το kung fu panda. Το πρώτο πολύ ευφάνταστο, φουτουριστικό και ιδιαίτερα πρωτότυπο, το δε δεύτερο όμορφο...απλά όμορφο αν και κλασικότατη συνταγή.

Ένιωσα όμορφα, αλλά το σηματικότερο είναι πως συγκεντρώθηκα. Τώρα τελευταία δύσκολα συγκεντρώνομαι για να παρακολουθήσω ταινία. Πολύ dirt έχει μαζευτεί στο μυαλό μου. Κάτι δευτερόλεπτα που καταφέρνω να 'ξεσκονίσω' τα ράφια του μυαλού μου, κύματα ευφορίας με τη μορφή ελαφρών μουδιασμάτων 'τρέχουν' στο κορμί μου...κι όλα καλά...όλα καλά έστω για λίγο!

Η δυο πασμίνες μου, η κρεμ και η πράσινη με κράτησαν ζεστή όλη την εβδομάδα που ελαφρά ο αέρας πάγωνε προχωρώντας προς το χειμώνα.

Το βορεινό παγωμένο κομμάτι του σπιτιού που επιβαρύνεται από τις τρύπες των εξαερισμών, τώρα απέκτησε 'κουρτίνα' θερμότητας που ισσορροπεί τη θερμοκρασία σε όλο το σπίτι και την κρατά σταθερή.

Άρα...αν τα κύματα ευφορίας που κυλούν στο κορμί μου γίνουν συχνότερα και η 'κουρτίνα' θερμότητας συνεχίζει να λειτουργεί καλά και τις πιο κρύες νύχτες που αναμένονται, να ελπίζω...να ελπίζω πως είμαι σε καλό δρόμο!

Βιντεάκια από συναυλίες στο μέγαρο, κάποια ενημέρωση ειδήσεων από ηλεκτρονική εφημερίδα, αέναη προσπάθεια να γίνω καλή, όσο καλύτερη μπορώ στον πιο σημαντικό μου ρόλο, ήταν κάποια από τα πράγματα που ασχολήθηκα τις τελευταίες ώρες. Όχι πολλά αλλά όχι κι ανύπαρκτα όπως νόμιζα.............................

Τρίτη 11 Νοεμβρίου 2008

αρχείο....

Είναι απίστευτο πόσα πράγματα μένουν στην άκρη με την εξέλιξη της τεχνολογίας. Πόσο λατρεύω την τεχνολογία! Αλλά στενοχωριέμαι να βλέπω μεγάλα αρχεία ή συλλογές να παραγκωνίζονται ή να πρέπει να μετατραπούν για να διασωθούν και να χρησιμοποιηθούν.Στο παλιό μου σπίτι περιμένουν ακόμη το 'τρένο' κάμποσες κούτες γεμάτες με δίσκους βινυλίου σε πολύ καλή κατάσταση, χωρίς πολλά 'χρατς' και με καλοδιατηρημένες τις θήκες τους. Τώρα συνειδητοποιώ πως αυτές οι κούτες αποτελούν το μοναδικό σημείο αναφοράς της εφηβείας μου. Χμμμ! Όχι το μοναδικό...θυμήθηκα και τα βιβλία μου.Όμορφοι δίσκοι με καλή μουσική...αλλά its over!Θα ήθελα λίγο χρόνο που να συμπίπτει με δική μου σωματική αντοχή και φαντασία, ώστε να δημιουργήσω μια μουσειακή γωνιά στο σπίτι μου.Καλό θα ήταν να τα τοποθετήσω κάπου.Κι άλλες κούτες περιμένουν εκεί το τρένο. Ταινίες VHS. Πολύ καλές ταινίες της δεκαετίας 85 'εως 95, άλλες αγορασμένες κι άλλες κοπιαρισμένες απ' αυτές που νοικιάζαμε από τα video clubs. Οι κόπιες στην πλειονότητά τους είναι παιδικές.Ένα μεγάλο αρχείο με 20 περίπου τρίωρες VHS κασέτες που περιέχουν home videos είναι ήδη στο κάτω μέρος της βιβλιοθήκης του σαλονιού αλλά σύντομα πρέπει να μετατραπούν με το ειδικό πρόγραμμα σε dvd, αν θέλω να υπάρχουν και να τις βλέπω για τα επόμενα χρόνια.Όλο αυτό σήμερα το σκέφτηκα, ξεκινώντας από τις φωτογραφίες....άσχετο που τώρα είναι στο τέλος της λίστας.Περίπου 8 χρόνια τώρα χρησιμοποιούμε υπολογιστές όλοι μας και κατ' επέκταση ψηφιακές φωτογραφίες.Οκτώ χρόνων φωτογραφίες τις βλέπουμε, τις χρησιμοποιούμε, τις έχουμε φρέσκιες λόγω που βρίσκονται στα αρχεία του υπολογιστή.Τι γίνεται με τα 25 τουλάχιστον photo albums όμως; Εκτός του ότι μέχρι πρόσφατα ήταν καταχωνιασμένα και μη προσβάσιμα σε κάποιο σημείο της ντουλάπας, έχουμε πάψει να θυμόμαστε τι περιέχουν. Κι εκεί υπάρχει η ζωή των παιδιών από τη γέννηση ως την προ-εφηβεία τους περίπου. Είναι πολλές φωτογραφίες από εκδηλώσεις, ταξίδια, όμορφες στιγμές που ίσως έχουν ξεχάσει ή θυμούνται αμυδρά και θα πρέπει σύντομα να ξαναδυναμώσουν στο μυαλό τους.Θα είναι καλό πιστεύω...Κάποτε θα τις χρειαστούμε όλες αυτές τις φωτογραφίες σε τρία αντίτυπα...οπότε σκέφτηκα πως καλύτερα θα ήταν κάθε μια απ' αυτές να σκαναριστεί και να φυλαχθεί ως jpg αρχείο.Μετά είναι απλά τα πράγματα...ανοίγει σαν αρχείο 10 φορές την ημέρα και μεταφέρεται 'για πλάκα' με χίλιους τρόπους όπου θες.Αλλά μέχρι τότε ας ψάξουμε για το χρόνο και την υπομονή που θα πρέπει να έχουμε για να βγάλουμε μια-μια τι φωτογραφίες μας προσεκτικά από το πρώτο ως το εικοστό πέμπτο album.Για δες! Κι ό,τι παραπονιόμουν πως δεν έχω τι να κανω...

Πέμπτη 30 Οκτωβρίου 2008

flowers in the window

Η Γ.... μου με θεωρεί μελαγχολική και λίγο απαισιόδοξη! Ναι, ίσως είμαι έτσι, τώρα που πλησιάζει τα 18 αλλά δεν μπορεί να μη θυμάται πως ήμουν παλιότερα.
Ήμουν πολύ αισιόδοξη και χαρούμενη ό,τι κι αν συνέβαινε, βέβαια έχοντας πολλά νεύρα και υπήρχε συγκεκριμένος λόγος γι' αυτό. Τα αρνητικά όμως, όπως λένε, αφήνουν πιο έντονα τη στάμπα τους...
Σιγά-σιγά η κούραση, η κατήφεια από διάφορα σκαμπανεβάσματα με έφτιαξαν κάποια που δεν αναγνωρίζω. Συνάμα όμως βλέπω κι άλλες μου πλευρές. Τι ήμουν, τι είμαι και που βρίσκεται ο πραγματικός μου εαυτός αλήθεια?
Ελπίζω κάπου ανάμεσα και πολύ ιδανικά...

Θέλω τα καλύτερα, θέλω χαρά, θέλω τα πράγματα στη θέση τους : ))))

When I first held you I was cold
A melting snowman I was told
But there was no-one there to hold
Before I swore that I would be alone forever more

Wow, look at you now
Flowers in the window
Its such a lovely day
And Im glad that you feel the same
cos to stand up Im in the crowd
You are one in a million
And I love you so lets watch the flowers grow

There is no reason to feel bad
But there are many seasons to feel glad, sad, mad
Its just a bunch of feelings that we have to hold
But I am here to help you with the load

Wow, look at you now
Flowers in the window
Its such a lovely day
And Im glad that you feel the same
cos to stand up Im in the crowd
You are one in a million
And I love you so lets watch the flowers grow

So now were heer and now is fine
So far away from there
And there is time, time, time
To plant new seeds and watch them grow
So therell be flowers in the window when we go

Wow, look at you now
Flowers in the window
Its such a lovely day
And Im glad that you feel the same
cos to stand up Im in the crowd
You are one in a million
And I love you so lets watch the flowers grow

Wow, look at you now
Flowers in the window
Its such a lovely day
And Im glad that you feel the same
cos to stand up Im in the crowd
You are one in a million
And I love you so lets watch the flowers grow

Lets watch the flowers grow

Τετάρτη 29 Οκτωβρίου 2008

the boy in the plastic bubble


'Ενα μικρό δώρο μετά τα μεσάνυχτα!

Προσπαθώντας να γλαρώσω μπροστά στην τηλεόραση και κάνοντας zapping, έπεσα πάνω σε ένα μικρό κανάλι που έπαιζε μια παλιά ταινία. Μιλάμε για 70s!

Κάτι μου διέγειρε την προσοχή, σπάνιο για ταινία εκείνης της περιόδου και σε λίγο διαπίστωσα πως πρόκειται για κάποια που είχα ακούσει στα δέκα μου και είχα εντυπωσιαστεί.

Πάντα ήθελα να τη δω αλλά ποτέ δεν είχα την ευκαιρία καθώς τότε δεν πήγαινα σινεμά και η τηλεόραση έπαιζε ακόμη ασπρόμαυρες 20αετίας. Όταν ήρθε η ώρα να πληρώσουν στην μονοπωλούμενη κρατική κατιτίς παραπάνω για πιο καινούριες ταινίες, η σειρά αυτών των ταινιών είχε περάσει και μάλλον δεν τις πήραν χαμπάρι....


Ο Γιώργος, ένας ήρεμος, όμορφος νέος με ώριμη εμφάνιση, όταν άκουσε πως μου αρέσουν οι bee gees και το album τους για to saturday night fever, σκέφτηκε αμέσως τον john travolta και το χαμό που γινόταν εκείνη την εποχή γύρω από το ονομά του.

Ελληνο-αμερικάνος, με έμφυτη ευγένεια και μια γλυκύτητα προερχόμενη από την ψυχική ευαισθησία του, χάθηκε για λίγο στις σκέψεις του, μάλλον προσπέρασε τα εμπορικά, χορευτικά films του travolta και παρασυρμένος από τις δικές του εσωτερικές αναζητήσεις κι ανησυχίες θυμήθηκε το film του ηθοποιού που τον είχε συγκινήσει και προβληματίσει.


THE BOY IN THE PLASTIC BUBBLE...


Θυμάμαι τη λέξη bubble που είχε χρησιμοποιήσει ο Γιώργος...

Ξεκίνησε να αφηγείται την ταινία με ερώτηση: Έχεις δει μήπως την ταινία που ο travolta ήταν ένα αγόρι που ζούσε προφυλαγμένο μέσα σε ένα bubble?


Τσσσσσ!!!!


Αδιαφορία γύρω...δυστυχώς κανείς δεν κατάλαβε πως πρόκειται για κάτι βαθύτερο που θα ήταν όμορφο να μας ανέπτυσσε, ίσως να ήθελε να βγάλει κάτι κι από μέσα του.

Εμένα μου καρφώθηκε στο μυαλό η εικόνα του travolta στο bubble, αλλά εκείνη τη στιγμή δεν το 'παίδεψα' παραπάνω...απλά σαν παιδάκι που μέχρι πολύ πρόσφατα του έλεγαν παραμύθια, ρώτησα αυτό που τόσο εύλογα κι αβίαστα βγαίνει από τα παιδικά μυαλουδάκια: Και? Τι έγινε? Πώς τελείωσε η ιστορία?


'Κάποια στιγμή βγήκε απο το bubble'....απάντησε.


Ήταν από τα πιο όμορφα film που είδα τελευταία...





Τρίτη 28 Οκτωβρίου 2008

άστοχη

Ποτέ δεν πετυχαίνω τους στόχους μου. Όχι τους στόχους-επιτεύγματα τόσο, όσο τους στόχους-σημεία. Το βοτσαλάκι στη θάλασσα θα πάει αλλού γι' αλλού, τα κλειδιά που θα πετάξω από το μπαλκόνι θα φιλήσουν το πεζοδρόμιο ή το γρασίδι του κήπου παρόλες τις φιλότιμες προσπάθειες του ανθρώπου που κεντράρει από κάτω εναγωνίως, το χαρτάκι θα πέσει σίγουρα έξω από το καλάθι και το βελάκι θα πέσει σε όλα τα σημεία του τοίχου, στην καλύτερη περίπτωση στα έξω-έξω ομόκεντρα κυκλάκια.
Η ανικανότητά μου επαληθεύτηκε άλλη μια φορά ένα βράδυ του καλοκαιριού που πέρασε, σε ένα συνοικιακό κινηματογράφο που ήταν τίγκα στον κόσμο, σάββατο βλέπεις και πρώτες μέρες προβολής του mamma mia!
Αχχχχχ!!!!
Τι να σας κάνω μικρούλες μου που μεγαλώσατε και μυαλό δε βάλατε....μόλις τέλειωσε το διάλειμμα, έσβησαν τα φώτα, όλοι σώπασαν και η οθόνη άναψε ξανά, μου πιάσατε καβγά ανυποχώρητο...σκυλοκαβγά μεγάλο!
Κι εγώ ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί. Είχε και φεγγάρι και ήμουν κάπως...'κάπως'.
Και το μπουκάλι με το νερό στα χέρια μου με γαργαλούσε, κι έμοιαζε βελάκι, βότσαλο κλπ...και ήθελα να το ρίξω ανάμεσά σας μπας και σταματήσει τη φασαρία....εγώ δεν τα κατάφερα βλέπεις με τις λοξές ματιές, τα σσσσσ!!!! κλπ.
Λίγο νερό...λίγες σταγόνες ανάμεσά σας μπας και σας αποσπάσουν την προσοχή από την εγωιστική φασαρία σας που άρχιζε να ενοχλεί τους γύρω...
Κι άστοχη όπως πάντα, οι λίγες σταγόνες παρέσυραν όλο το νερό του μπουκαλακίου πάνω σε σένα μικρό μου μόνο, Σε σένα που ήσουν δίπλα μου κι έγινες 'λούτσα'.
Συγνώμη που αναγκάστηκες σαν παπί βρεγμένο να παρακολουθήσεις το δεύτερο μέρος μιας μέτριας ταινίας σε έναν σχεδόν άθλιο συνοικιακό κινηματογράφο.
Το παραδέχομαι....παρόλες τις προσπάθειές μου. ΕΙΜΑΙ ΑΣΤΟΧΗ!!!