cosmo

Λατρεύω το αμερικάνικο cosmopolitan online. Και ιδιαίτερα λατρεύω τις συνομοιλίες. Μ' αρέσει να διαβάζω τις απόψεις γυναικών -κυρίως- που ζούνε στην άλλη άκρη του πλανήτη και λογικά προηγούνται κάμποσο από εμάς σε κάποια θέματα.
Αυτό που με έχει εντυπωσιάσει είναι πως αλληλοσυμπληρώνονται στις συνομοιλίες. Παραδείγματος χάριν, όταν είχε προκύψει ένα θέμα με μια τριαντάχρονη που έπεσε σε κώμα (ενώ ήταν έγκυος δύο εβδομάδων παραπάνω από ότι επέτρεπε η πολιτεία της για την άμβλωση), αυτά που έγραφε η καθεμία ήταν διαφορετικά και κάλυπταν το θέμα από όλες τις πλευρές. Η μια θα ανέφερε πως πρέπει να "ελευθερώσουν" τη γυναίκα ώστε να αποσυνδεθεί και να κοιμηθεί εν ειρήνη. Άλλη υπερασπιζόταν το αγέννητο, δύστυχο μωρό. Άλλη έβαζε κάτω τα στοιχεία που έλεγαν πως το μωρό έτσι κι αλλιώς θα είχε πρόβλημα γιατί δεν οξυγονώθηκε άμεσα μετά τον κλινικό θάνατο της μητέρας. Άλλη συμπλήρωνε το δικάιωμα της οικογένειας να αποφασίσει τη στιγμή που ήταν σε ανέχεια και δεν θα άντεχαν όλα τα παρελκόμενα ενός προβληματικού παιδιού. Τόσο διαφορετικές απόψεις αλλά και τόσο αλληλένδετες. Η καθεμιά είχε ένα δίκιο, καμιά από τις γυναίκες που εξέφραζε διαφορετική άποψη -καμιά φορά ακραία από κάποια άλλη- δεν επιτεθόταν ή εξεγειρόταν. Κοινώς έκαναν όλες μια πολιτισμένη και εποικοδομητική συζήτηση που πραγματικά κάλυπτε το θέμα. Το οποίο θέμα διάβαζα εγώ μετά τα μεσάνυχτα (πριν από ενάμισυ μήνα περίπου!?) και στη χώρα μας αναφέρθηκε στις ειδήσεις μετά από δύο μέρες.
Δε θέλω να ξέρω τι θα γινόταν εδώ με μια παρόμοια συζήτηση!
Πολλά άλλα άρθρα του cosmo είναι αρκετά ανάλαφρα και αναφέρονται σε σήριαλ ή ερωτικά θέματα για ζευγάρια, κάπως σαν αυτά που αναλύει γνωστός γιατρός στη δική μας τηλεόραση. Επίσης έχει πολλή μόδα κατευθείαν από τους δρόμους της Νέας Υόρκης και πολλά άλλα ενδιαφέροντα θέματα. Κι έτσι ταξιδεύω λίγο πιο βαθιά στις θάλασσες του ίντερνετ και μακάρι να γνώριζα πολλές γλώσσες να ταξιδέψω και πιο μακριά. Μέχρι να έρθει η στιγμή που θα πραγματοποιηθεί το αληθινό ταξίδι σε όλα αυτά τα σημεία που κοιτάω μέσα από τα sites, μέσα από την τηλεόραση και σπάνια από το google earth. Ελπίζω, δηλαδή, μια μέρα να περπατήσω στην time square, να γυρίσω το central park με μόνιππο, να δω κάποια παράσταση στο broadway και να περπατήσω στη γέφυρα του Μπρούκλυν!

Απλά πράγματα

Είμαι φαν του απλού μυθιστορήματος που να έχει όμως κάτι να πει. Θέλω να είναι σχετικά λιτό, χωρίς να γίνεται κουραστικό και να κάνει τεράστιες καμπύλες στην περιγραφή, να μου κρατάει το ενδιαφέρον και να νιώθω πως κάτι μου μεταδίδει, κάπως επικοινωνούν οι λέξεις με τις σκέψεις μου. Σχεδόν από την αρχή καταλαβαίνω αν μου αρέσει ένα μυθιστόρημα ή μια νουβέλα. Και αν δε μου αρέσει, σέρνεται στα χέρια μου, στα τραπέζια μου, στο κρεβάτι μου για κάμποσο χωρίς νόημα, μέχρι να αποφασίσω να το αφήσω στην άκρη.
Η πικρή αλήθεια είναι πως τελευταία δε βρίσκεις εύκολα ένα απλό, καλό βιβλίο να περάσεις όμορφα το χρόνο σου. Έχουν γεμίσει οι εκδοτικοί οίκοι σαβούρα κάθε λογής σε σημείο να είναι προτιμότερο να πάρεις βιβλίο τσέπης που κοστίζει και φτηνότερα. Γιατί κάπως σα βιβλία τσέπης είναι τα περισσότερα βιβλία στα ράφια των βιβλιοπωλείων και εκδοτικών οίκων. Και μάλιστα γραμμένα από συγγραφείς άπειρους στο είδος. Μάθετε ρε σεις τουλάχιστον να γράφετε στο επίπεδο ενός  βιβλίου τσέπης να λέγεστε έστω εμπορικοί συγγραφείς γιατί αλλιώς τι είστε?... άστο καλύτερα. Έχει γεμίσει και ο κόσμος ένα κάρο συγγραφείς...τρόπος του λέγειν. Όλοι θέλουν να γράψουν ένα βιβλίο. Μα χρυσά μου το βιβλίο δεν είναι η έκθεση στο δημοτικό και το γυμνάσιο που έπειρνες 16 ή 17 και χαιρόσουν. Στην τελική γίνε συγγραφέας αλλά μείνε χωρίς βιβλίο, δε σου φταίει ο κόσμος και σε τίποτα! Χαχα συγγραφέας χωρίς βιβλίο...πώς μου ήρθε? τέλος πάντων.
Αυτές τις μέρες τυχαίνει να διαβάζω δυο πολύ καλά βιβλιαράκια που η τύχη τα έφερε μπροστά μου. Ο συγγραφέας τους μας τα άφησε μια μέρα που ήρθε στο μαγαζί μας και πραγματικά ήταν μια ευχάριστη έκπληξη το πόσο μου άρεσαν, αν και αρχικά πίστεψα πως κινδίνευα να πέσω στην παραπάνω περίπτωση. Η ηλικία βέβαια του συγγραφέα δεν συνέπιπτε με τις ηλικίες των τωρινών "συγγραφέων" με κοινά γνωρίσματα το ίντερνετ, το λάπτοπ, τις δημόσιες σχέσεις μέσα από τσάγια και πίτες. Οπότε αυτό ήταν καλό σημάδι.
Έτσι τις προηγούμενες μέρες διάβαζα αρκετά απορροφημένη και δε σταμάταγα να λέω στο Βασίλη "βρε για δες τι ωραία βιβλία που γράφει αυτός ο κύριος". Ο οποίος έχει γράψει πάνω από δέκα βιβλία ίσως κοντά στα δεκαπέντε και κάποια από αυτά έχουν επανεκδοθεί. Επίσης έχει γράψει ποιήματα και παραμύθια. Εγώ διάβασα τη Συμέλα του που μου άρεσε πολύ, τελειώνω το δεύτερο και νομίζω πως θα αναζητήσω και τα υπόλοιπα βιβλία του.

Καινούριο κοσκινάκι

-Γιατί χασμουριέσαι; μάλλον είσαι ματιασμένη, θα σε ξεματιάσω μια στα γρήγορα εγώ και θα γίνεις περδίκι.

-- Μα δεν είμαι ματιασμένη. Αυτή την εβδομάδα είχα τόση δουλειά στο σπίτι που σχεδόν δεν ξεμύτισα. Δε με είδε και κανείς...

-Χα ... δε χρειάζεται να βγεις και να σε δουν για να "ματιαστείς". Μπορεί να έχεις πέσει σε κακή γλώσσα ή σε κουβέντα κακόβουλων ανθρώπων.

--Μπαααα δε νομίζω! δεν έχω κάποιον που μπορεί να πει κάτι κακό για μένα. Και αν πει δεν πιάνει γιατί θα είναι ηλιθιότητα...βρε ξαδέρφηηηηη!!! η έλλειψη καφέ με κάνει και χασμουριέμαι! έκοψα τον νες γιατί μου πέφτει κάπως δυνατός.

-Πιες espresso. Δεν είναι τόσο δυνατός γιατί φιλτράρεται. Πάρε και την καινούρια μηχανή με τις κάψουλες για ευκολία.

Και μετά από λίγες μέρες...ένας έρωτας γεννήθηκε

Espresso αγάπη μου ^^

Και προχωράμε...

Και το φως της μέρας το έντονο, έτσι απλά διώχνει κάθε αγωνία και φόβο, νιώθεις μια μικρή δύναμη να χοροπηδάει μέσα σου και να ελπίζεις πως όλα θα πάνε καλά. Η ονειρεμένη ψευδαίσθηση του Φεβρουαρίου, του ποιητή των μηνών, είναι μια μικρή όαση στην έρημο της ψυχής, στην έρημο του χειμώνα, στην έρημο των πάντων...