όλα τριγύρω αλλάζουν κι όλα τα ίδια μένουν...

Περνάνε τα χρόνια...και διαπιστώνω πως άλλα αλλάζουν κι άλλα μένουν πεισματικά ίδια. Το μεσημέρι παρατηρούσα τη σχολική τροχονόμο καθώς περνούσα με το αυτοκίνητο. Το θέμα 'σχολείο' για μένα έχει ουσιαστικά τελειώσει, τα παιδιά βρίσκονται κοντά στην ενηλικίωση και ήταν έκπληξη να διαπιστώνω πως η σχολική τροχονόμος ήταν μια από μάνες που μαζί περιμέναμε στο σχόλασμα του νηπιαγωγείου πριν πολλά χρόνια. Στα ενδιάμεσα έτη φαντάζομαι απέκτησε κι άλλο ή άλλα παιδιά που την καθιστούν ενεργό μέλος του συλόγου γονέων και κηδεμόνων και της ανανεώνουν τις ασχολίες και δραστηριότητες που αφορούν τη σχολική κοινότητα και που με αίσθημα ευθύνης και συνεργασίας αναλαμβάνει.
Κι αν έκλεισε μια περίπου δεκαετία το πρώτο της το παιδί στα θρανία με κίνδυνο αυτή η μάνα να βγει στη σύνταξη, έχει τη δεύτερη δεκαετία και βάλε του επόμενου παιδιού και ίσως κάποια χρόνια του μεθεπόμενου.
Πολλές φορές περνώντας σκέφτομαι....εγώ μεγαλώνω? εγώ προχωράω? εγώ ξεχνάω? εγώ μόνο έχω την τάση να αλλάζω τα πράγματα στη ζωή μου? τι γίνεται επιτέλους!
'Η αυτές περνάνε μια χαρά κοτσάνι, τα έχουν βρει με τη ζωή τους κι εγώ ανικανοποίητη ακόμη ψάχνω δεν ξέρω κι εγώ τι.....
Ή εγώ προχωρώ νορμάλ το δρόμο μου κι αυτές έχουν μείνει κολλημένες σε κάποιο μοτίβο που τις βόλεψε. Χμ! δεν είναι κι άσχημο μοτίβο, συγκεντρώσεις με δασκάλους, με γονείς, ημερίσιες εκδρομές, εκδηλώσεις και γιορτές. Απλά κι ωραία πράγματα....ΟΧΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑΑΑΑΑ !!!

σιγά σιγά

Μερικές φορές δεν θέλω να δω συγκεκριμένα πράγματα, δεν θέλω να ακούσω συγκεκριμένα πράγματα, δεν θέλω να ψάξω συγκεκριμένα πράγματα.
Νιώθω πως πρέπει να κάνω λίγο πίσω, να ελέγξω τα ανεξέλεγκτα συναισθήματα που πηγάζουν από κτητικότητα, ανασφάλεια και δημιουργούν διάφορα συμπλέγματα και σε άλλες σχέσεις ή καταστάσεις πέρα από αυτές που με αφορούν άμεσα.

Τα σκεφτόμουν λίγο πριν κοιμηθώ και προσπάθησα να φρενάρω τις σκέψεις γενικώς....είπα οκ! δεν χρειάζεται να με πάρει ο ύπνος μ'αυτή τη σκέψη...δεν χρειάζεται να το κουράσω άλλο...αρκεί μια φορά να το πάρω απόφαση και θα λειτουργήσει.

Πεθύμησα νύχτες παιδικές που το μυαλό άδειο, ακούραστο κι απαίδευτο, σχετικά αγνό, αφηνόταν στο τα παρατηρεί χωρίς να σκέφτεται. Παρατηρούσα απλές λεπτομέρειες του χώρου στο σκοτάδι κι άκουγα ήχους όπως τριξίματα, απαλά χτυπήματα, φυσήματα του αέρα μέχρι να με πάρει ο ύπνος ....τόσο απλά.

Το προσπαθώ τα τελευταία βράδια χωρίς μεγάλο αποτέλεσμα. Για κάποιο μικρό χρόνο αφήνομαι στην κενότητα του τόπου και του χρόνου αλλά οι σκέψεις σιγά-σιγά εισχωρούν κι έτσι όλο αυτό το 'μαγικό κόλπο' χάνεται...

Edith κι Έλενα

Το προπερασμένο βράδυ προσπάθησα να ζωγραφίσω μια υπέροχη φωτογραφία της edith piaf, την οποία είδα σε άρθρο του down town που αφορούσε το φλερτ της με τον Δημήτρη Χορν.
Η Edith ήταν καθισμένη στο περβάζι ενός τεράστιου παραθύρου με φόντο το ατέλειωτο ατμοσφαιρικό γκρι που συνθέτουν οι αναρίθμητοι, πανύψηλοι ουρανοξύστες της Νέας Υόρκης. Φορούσε ένα ταγιέρ, τόσο γνώριμο σε μένα, το έχω δει σε κάμποσες ασπρόμαυρες φωτογραφίες της μαμάς την εποχή πριν παντρευτεί.
Όσο τη ζωγράφιζα σιγοτραγουδούσα κάποιο τραγούδι της....όχι το γνωστό 'δεν μετανιώνω'...
Χαλάρωσα....όταν τελείωσα το τερατούργημά μου συμπλήρωσα στη διπλανή σελίδα την ημερομηνία και από που πάρθηκε το θέμα.
Το περασμένο βράδυ ήρθε η σειρά μιας δικής μου φωτογραφίας να κακοποιηθεί δια χειρός μου για το όφελος της νυχτερινής μου γαλήνης, ηρεμίας, συγκέντρωσης, χαλάρωσης κλπ. Στο τέλος συμπλήρωσα και σε αυτήν δίπλα την ημερομηνία και δυο λογάκια.
Η μουσική υπόκρουση κατα τη δειάρκεια του 'εγκλήματος' ήταν τα 'πυροτεχνήματα' της Έλενας Παπαρίζου. Δεν ακούω ελληνικά τραγούδια εκτός από κάποια έντεχνα αλλά αυτό το κομμάτι με συγκίνησε....δεν ξέρω γιατί.
Κι αυτό το σιγοτραγουδούσα...
Να δω σήμερα το βράδυ σε ποιο θέμα θα ξεσπάσω και τι θα σιγοτραγουδήσω...

όχι και τόσο άσχετα

Δεν μπορεί κανείς να μου περιορίσει το μυαλό, τη σκέψη, τη φαντασία, τη φαντασίωση, τις αισθήσεις, το όνειρο, την ελπίδα, την προσδοκία, την όρεξη, το κέφι, την προσπάθεια, την πίστη, τη γνώση...

Δυνατά όπλα...

Μπορούν να αντισταθμίσουν κάποιες σημαντικές ελλείψεις.

Τα όπλα καμιά φορά δεν είναι αρκετό να τα κατέχεις αλλά και να μπορείς να τα αξιοποιείς.

Τότε γίνεσαι δυνατός και ίσως πραγματικά ολοκληρωτικά ελέυθερος ._

dubai money miracles

den einai apisteuto?

Στο παλιό μου σπίτι υπήρχαν κάτι εικόνες αγίων στους τοίχους κρεμασμένες ήδη από την εποχή πριν παντρευτώ. Η μαμά μου είπε πως για το καλό πρέπει να μείνουν εκεί κι εκεί έμειναν ως τη στιγμή που μετακόμισα σε άλλο σπίτι, δεκαεπτά χρόνια μετά το γάμο μου. Προστάτες αγίους δεν είχα, ούτε ένιωσα την ανάγκη ποτέ να φτιάξω εικονοστάσι με καντήλι. Πολλές φορές δεν καταλάβαινα κάτι ηλεκτρικά καντήλια που έβλεπα στην αγορά.

Τέσπα...

Τελευταία που ασχολούμαι με το να διαβάζω για ζωγράφους και να βλέπω πίνακές τους, έχω διαπιστώσει πως με εκφράζουν κάποια θρησκευτικά θέματα κάποιων ζωγράφων. Ο καθένας έχει απεικονίσει με διαφορετικό τρόπο τα Θείο.

Ο Μυταράς άκουσα σε μια εκπομπή έχει τοιχογραφήσει ολόκληρο εκκλησάκι μιας περιοχής λίγο έξω από την Αθήνα με τη γνωστή τεχνική του....αυτή που τον χαραχτηρίζει τόσο έντονα. Όταν δεις μια φορά πίνακα του Μυταρά, μετά τον αναγνωρίζεις.

Κι έτσι μέστωσε μέσα μου η ιδέα (μιας κι έχω καταλήξει σε έναν δικό μου τρόπο πίστης πια) πως θα ήθελα να τοποθετήσω στο σπίτι μου κάποιες απεικονίσεις θρησκευτικών θεμάτων από ζωγράφους.

Χρόνια φύλαγα μια αφίσα από σκληρό χαρτί. Τον πίνακα spoliation του Θεοτοκόπουλου. Είχα αγοράσει κάποια βιβλία και η εκδοτική την πρόσφερε σα δώρο. Την τοποθέτησα κάπου, μετά κάπου αλλού, πρόσφατα θυμόμουν την τελευταία της θέση μετά τη μετακόμιση και τώρα που θέλω να την κορνιζάρω βγάζοντάς την στην επιφάνεια δεν τη βρίσκω.

Ας αναρτήσω εδώ τουλάχιστον τη φωτογραφία του πίνακα κι ας ελπίσω μετά την ηλεκτρονική ανάρτηση κι ένα γερό ψάξιμο κάποια στιγμή που θα μπορώ, πως θα βρω τη συγκεκριμένη αφίσα.

μια μικρή συνέχεια

Συνέχεια του χθεσινού 'με βαρέθηκα'...

Είναι κάποιο άτομο που αραιά και που νιώθω πολύ άνετα μαζί της. Αυτή είπε πρώτη 'βαρέθηκα' εννοώντας 'σε βαρέθηκα'. Είχε πει: βαρέθηκα να κοιτάς πίσω σα να σε κυνηγάνε, βαρέθηκα να μιλάς σιγά μήπως κι ακουστείς, βαρέθηκα να κλείνεις τα παράθυρα για να πεις τη γνώμη σου. Μπορείς σε παρακαλώ να τα γράψεις όλα εκεί που δεν πιάνει μελάνι και να φωνάζεις και να μη σε νοιάζει τίποτα? Είσαι στο σ π ί τ ι σου, στο χώρο σου, κάνε αυτό που θες, νιώσε ελεύθερη.....'

Αυτά!

Νομίζω μπορώ 'φιλενάδα'!

Πάνω απ' όλα θέλω....πάνω απ΄όλα νομίζω είναι το καλύτερο....το σωστό....

: )) : )) : )) : ))

τα κεφάλια μέσα

Τελειώνουν αύριο κι αυτές οι διακοπές. Οι πιο περίεργες από πολλές άλλες που έχω ζήσει. Μια περίεργη ατμόσφαιρα εν μέσω έκρυθμων γεγονότων, η ανάγκη φιλότιμο από μαγαζάτορες και φορείς να κυλήσουν ομαλά τα χριστούγεννα.
Εγώ κατάφερα τελευταία στιγμή να καλέσω τους δικούς μου. Χωρίς να φτιάξω γαλοπούλα κλπ...αλλά δε βαριέσαι, καλή καρδιά και του χρόνου να 'μαστε καλά. Αλλά εδώ που τα λέμε κάθε χρόνο καταφέρνω όλο και λιγότερα.
Κανα δυό μέρες πριν την πρωτοχρονιά, ταβλιάστηκα κανονικά. Τα τελευταία ψώνια τα έκανε η μεγάλη μου....γλυκά, πίτα, σαμπάνια. Η μικρή βοήθησε τον μπαμπά της στο μαγαζί. Το περίεργο είναι που μου έτυχε το φλουρί...χαχαχα!!! πιστεύω να είμαι πιο τυχερή το 2009.

Αν και ξεκινάει με ένα δικαστήριο αύριο αλλά το παραβλέπω. Να παν να γαμηθούν όλοι οι αλήτες και οι άχρηστοι. Εμένα κανένας μαλάκας δεν θα με πτοήσει πια.

2009 λοιπόν. Από μικράκι το άκουγα....'ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΘΑ ΜΑΙ ΓΩ, ΘΑ ΜΑΙ 60 ΧΡΟΝΩΝ ΚΙ ΕΣΥ ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΦΑΙΝΕΣΑΙ ΝΕΑ' κλπ...Τουρνάς τραγουδούσε κι εγώ σκεφτόμουν το αστρονομικό έτος 2009! Πώς θα είμαι, πού θα είμαι, τι θα έχω ζήσει.

Οι μικρές καλούτσικα πέρασαν...αν και ωφείλω να πω οι διακοπές κρατάνε τόσο που αρχίζεις και βαριέσαι από ένα σημείο κι έπειτα. Θα πας σινεμά, θέατρο, για καφέ, για φαγητό, για ψώνια...από ένα σημείο κι έπειτα δεν έχεις τι αν κάνεις! Θα σε φάει κανα δυό μέρες η ρέκλα και το κρεβάτι μέχρι που θα γκώσεις...θα παρακαλάς να ξεκινήσουν τα γαμημένα τα σχολεία και να έρθουν οι κανονική ρυθμοί στη γαμημένη την κωλοδουλειά.

Και το δέντρο? Α!!! ΠΟΝΕΜΕΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑΑΑ....ποιος θα το ξεστολίσει....ΩΕΩ??? Που μοιάζει ήδη τόσο άκυρο και παράκαιρο? Καλά μου έλεγε η μεγάλη μου να μην στολίσω....το χουν χορτάσει λέει...its ok.

sleeples in athens

sleeples in athens....

Χθες επισκέφθηκα τη σελίδα μου στο myspace και έγραψα στο status...sleeples in athens.

Έχω κάνει τη μέρα νύχτα...

Χθες...χμ...μάλλον προχθές, μου την 'έδωσε' γύρω στα μεσάνυχτα και πήγα για παγωτό στην Αγία Παρασκευή.

Είχα σκοπό για ένα hagen datz στο χέρι και ολοταχώς πίσω, αλλά προέκυψε κολασμένο φοντύ σοκολάτας με μπαλίτσες παγωτού, φρούτα, μπισκότα και μπράουνι....omg!!!

Τρεις το μοιραστήκαμε, εγώ δοκίμασα διακριτικά, παρά έφαγα την ποσότητα που μου αναλογούσε κι έτσι κατα τις πέντε έκανα επιδρομή στην κουζίνα για το εναπομείναν σουβλάκι που έφαγα μετά τον χαρακτηριστικό ήχο του φούρνου μικροκυμάτων που τάραξε την ησυχία της νύχτας.